Αποπειρες αυτοκτονίας και απεργία πείνας στο τμήμα γυναικών στην Αμυγδαλέζα

Δύο απόπειρες αυτοκτονίας και η έναρξη απεργίας πείνας αμέσως μετά τη 2η απόπειρα είναι τα τελευταία νέα απο τις κρατούμενες της Αμυγδαλέζας. Την Πέμπτη 22/10, κρατούμενη 19 ετών απο το Κονγκό, που εδώ και πάρα πολύ καιρό παρακαλούσε να τη δει η γιατρός και να την παραπέμψει σε νοσοκομείο, γιατί αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας και χρειαζόταν άμεση ιατρική παρέμβαση, κατάπιε σαμπουάν και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Γεννηματάς, τελικά, για πλύση στομάχου και σύντομη παρακολούθηση, όπως συνηθίζεται.

Το Σάββατο το πρωί επέστρεψε στην Αμυγδαλέζα για να πάρει τα πράγματα της. Είχε αφεθεί ελεύθερη. Αργά το μεσημέρι του Σάββατου 24/10, κρατούμενη από Λευκορωσία, ήπιε, όπως μας είπαν, μια καρτέλα χάπια για την καρδιά και χλωρίνη, θέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο τη ζωή της. Επί δυο τουλάχιστον ώρες περίμεναν το ασθενοφόρο, με την κοπέλα κρεμασμένη σε μια καρέκλα, με χαμένες τις αισθήσεις, έξω από το ιατρείο, που τα Σαββατοκύριακα είναι κλειστό, με δυο συγκρατούμενες της, αντί νοσοκόμων, να την προσέχουν να μην πέσει και να προσπαθούν να τη συνεφέρουν.

Οι αστυνομικές αρχές, όπως καταγγέλουν οι κρατούμενες, έδειχναν απάθεια στην όψη μιας κρατούμενης που κινδύνευε η ζωή της. Εντύπωση δεν μας κάνει ούτε η φράση της αστυνομικού που ακούγεται στο παρακάτω βίντεο που μας έστειλαν, αμέσως μετά την απόπειρα, που είναι όλες μαζεμένες γύρω από την λιπόθυμη κοπέλα και προσπαθούν να τη βοηθήσουν να κάνει εμετό για να σωθεί, μέχρι να φτάσουν αστυνομικοί να τη μεταφέρουν επειγόντως σε νοσοκομείο. Η μισογύνης ασυνομικός που φτάνει να διαχειριστεί την έκτακτη αυτή συνθήκη, συνθήκη που απαιτεί μεγάλη σοβαρότητα, ειδική εκπαίδευση και ανθρωπιά, δείχνει με τα λόγια της πόσο ακατάλληλη και πόσο αναιδής κι επιθετική ήταν μπροστά στον κίνδυνο της ζωής μια νέας κοπέλας, σχεδόν 13 μήνες φυλακισμένης, για τα χαρτιά της: “Τι πράγματα είναι αυτά; Κάθε μέρα θα έχουμε κι άλλα; Μία σαμπουάν, μία χλωρίνη;” Στο τέλος ακούγεται να φωνάζει στις ίδιες τις κρατούμενες να την μεταφέρουν στο ιατρείο χωρίς φορείο, ούτε βοήθεια από τους φύλακες.

Αμέσως μετά το συμβάν και όσο η συγκρατούμενή τους βρισκόταν στο Σισμανόγλειο, οι κρατούμενες αποφασίζουν απεργία πείνας για συμπαράσταση προς την ίδια, αλλά και για να απαιτήσουν να ενημερωθούν από τη Διοίκηση γιατί είναι τόσο πολύ καιρό φυλακισμένες και πότε πρόκειται να ελευθερωθούν. Η απεργία ξεκίνησε την Κυριακή το πρωί 25/10 από 8 γυναίκες.

Τη Δευτέρα 26/10 στην απεργία προστέθηκε, μετά την επιστροφή της από το νοσοκομείο και η κοπέλα που είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει πριν 2 μέρες, ρισκάροντας ξανά την πολύ βεβαρημένη κατάσταση της υγείας της. Έτσι ο αριθμός των απεργών πείνας ανέρχεται στις 9 γυναίκες, από 15 συνολικά κρατούμενες που βρίσκονται στον τελευταίο φράχτη. Οι επτά από αυτές κρατούνται περισσότερο από 5 μήνες, και έρχονται από το ΠΡΟΚΕΚΑ της Πέτρου Ράλλη, ενώ οι άλλες 2 βρίσκονται στην Αμυγδαλέζα ενάμιση μήνα. Οι γυναικες, που απεργούν, από Αιθιοπία, Λευκορωσία, Μαρόκο, Μολδαβία, Ρωσία, Συρία, Τουρκία και Γεωργία συσπειρώθηκαν με κοινό στόχο την απελευθέρωσή τους και έως ότου επιτευχθεί αυτό, την αξιοπρεπή διαβίωσή τους μέσα στη νέα φυλακή τους την Αμυγδαλέζα.

Οι απόπειρες αυτοκτονίας και οι αυτοτραυματισμοί δεν είναι σπάνιο φαίνομενο στα κέντρα κράτησης (πρόσφατη η απόπειρα άνδρα που κρεμάστηκε ένα πρωί στο μπάνιο και οι συγκρατούμενοί του τον έσωσαν την τελευταία στιγμή από βέβαιο πνιγμό στο ΠΡΟΚΕΚΑ Μεταναστών στο Παρανέστι της Δράμας). Σε ένα καθεστώς ολοκληρωτικού εγκλεισμού και εξαθλίωσης, οι/τα κρατούμενοι/ες/α παίρνουν ακόμη και το ρίσκο της ζωής τους για να πιέσουν και για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες και την ελευθερία τους, ενώ η κλωστή μεταξύ μέσου πίεσης και έλλειψης επιθυμίας για ζωή είναι πολύ λεπτή.

Την εξευτελιστική μεταχείριση των μεταναστ(ρι)ών τη συναντάμε σε κάθε camp/ΠΡΟΚΕΚΑ, είτε αυτό λέγεται Καρά Τεπέ ή Αμυγδαλέζα, είτε αυτό θεωρείται “ανοιχτό” ή “κλειστό”. Παντού τους έχουν για πέταμα, τους αποκρύπτουν κάθε πληροφορία για την κράτηση τους και το άσυλο που δικαιούνται. Δεν είναι λίγες οι φορές, που καθυστερούν τη διαδικασία ασύλου τους, ακυρώνοντας ραντεβού κλεισμένα για τις συνεντεύξεις τους, γιατί δεν εξασφάλισαν διερμηνέα. Τις/τους/τα εξοντώνουν, σωματικά, με την άθλια διατροφή, με την έλλειψη ιατρικής φροντίδας και υγιεινής, και ψυχικά, με τις βίαιες συμπεριφορές, παρενοχλήσεις, εκφοβισμούς, εκβιασμούς, βασανιστήρια, απόκρυψη στοιχείων και διάσπαση από τις οικογένειες τους, για να οδηγηθούν να ζητήσουν στο τέλος μόνες/οι/α τους να απελαθούν απο την Ελλάδα.

Η “οικειοθελής” αυτή απέλαση είναι τακτική που ακολουθείται τόσο μέσα στα κέντρα κράτησης όσο και έξω από αυτά, αφού οι εκβιασμοί και η εκμετάλλευση συνεχίζονται κι από ρατσιστές ιδιοκτήτες, που νοικιάζουν τα σπίτια τους, από εργοδότες, στα σχολεία – αν έχουν την τύχη τα παιδιά τους να βρουν εκεί μια θέση- στις γειτονιές όπου ζουν και δέχονται απειλές και πολλές επιθέσεις, αλλά και από τα δήθεν ανθρωπιστικά προγράμματα και τους διεθνείς οργανισμούς που στόχο έχουν να συμπληρώσουν/σιγοντάρουν την αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε. παρά να προσφέρουν στήριξη και διεξόδους στους/στις μεταναστ(ρι)ες.

Χθες, Τρίτη 27/10, οι 9 κρατούμενες διένυσαν την 4η μέρα απεργίας πείνας και η υγεία τους αρχίζει να κλονίζεται. Ειδικά όσων έχουν χρόνια προβλήματα, όπως διαβήτη κ.α. Δεν έχουν ακόμη καμιά ενημέρωση από την πλευρά της Διοίκησης. “Κανείς δε νοιάζεται για μας”, λένε.

Συμπαράσταση στις απεργούς πείνας!

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ΄όλα τα κελιά!

Ζητάμε η διοίκηση να τις ενημερώνει, να μην καθυστερεί τη διαδικασία ασύλου και να τις αφήσει άμεσα ελεύθερες. Το δίκιο το ΄χουν οι εξεγερμένες!

Στους δρόμους, στις πλατείες και στις φυλακές,

Γυναίκες μετανάστριες δεν είστε μοναχές!

Κανένας άνθρωπος αόρατος, κανένας παράνομος.

Να κλείσουν τώρα όλα τα κέντρα κράτησης και κακοποίησης μεταναστ(ρι)ών

Η Αλληλεγγύη & η Αυτοοργάνωση είναι τα όπλα μας

Συνέλευση Πρωτοβουλίας:

Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση

email: spiti.gynaikon@gmail.com