Ο τζόγος του Syrskyi
Την ώρα που ο Ουκρανός πλασίε του πολέμου πραγματοποίησε ένα ακόμα ταξίδι στις ΗΠΑ για να ικετέψει τα αφεντικά του για ακόμη περισσότερα όπλα και, κυρίως, ακόμη περισσότερα χρήματα, διαφημίζοντας δεξιά κι αριστερά κάποιο ανύπαρκτο “σχέδιο νίκης” που έχει καταστρώσει, οι ουκρανικές γραμμές στην Ανατολή καταρρέουν η μία μετά την άλλη και η ρωσική ορδή προελαύνει χωρίς σταματημό. Ο τζόγος του στρατηγού Syrskyi με την εισβολή στο Kursk φαίνεται ότι όχι μόνο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αλλά πλέον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποσύνθεση του μετωπου στο Ντονμπάς και στην επίσπευση της ολοκληρωτικής ήττας των Ουκρανών εθνικιστών σε αυτόν τον αδελφοκτόνο πόλεμο που εξαπέλυσαν. Τα δύο εγχειρήματα άλλωστε από την αρχή ήταν απολύτως συνυφασμένα μεταξύ τους , αφού αν πιστέψουμε τις αναλύσεις των δυτικών ΜΜΕ, ο δηλωμένος στρατηγικός στόχος της ουκρανικής εισβολής στην Ρωσία ήταν να υποχρεωθεί ο ρωσικός στρατός να μεταφέρει μονάδες απ’ το Ντονμπάς για να ανακόψει την αρχική ορμή των AFU. Παρ’ όλα αυτά, οι Ρώσοι δεν απάντησαν στην επίθεση στο Kursk με μια ευρεία ανακατανομή των δυνάμεων τους απ’ το ένα θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων στο άλλο.
Αρχικά, λόγω του ότι δεν υπήρχαν αξιόμαχες εφεδρείες στο Kursk, οι Ρώσοι βασίστηκαν στα επιθετικά ελικόπτερα Ka-52 και στα σμήνη από FPV στρατιωτικά ντρόουν, για να προκαλέσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερες απώλειες στην δύναμη εισβολής και να καθυστερήσουν κάπως την προέλαση της στην εν πολλοίς αφύλακτη περιοχή. Ύστερα, οι πρώτες χερσαίες δυνάμεις που κινητοποιήθηκαν εσπευσμένα για να συναντήσουν τους Ουκρανούς στο πεδίο της μάχης, ήταν οι ειδικές δυνάμεις των Τσετσένων της Αχμάτ, ενώ επιστρατεύτηκαν εκτάκτως και βετεράνοι της Wagner που συγκεντρώθηκαν στο Kursk, μαζί με κάποιες μονάδες πεζικού από την Οσετία. Επειδή κατά την πρώτη φάση της εισβολής οι Ουκρανοί υπερτερούσαν αριθμητικά, οι ρώσοι κομάντος έδρασαν ως ένας στρατός ατάκτων. Εκμεταλλεύτηκαν την καλύτερη γνώση που είχαν για το περιβάλλον και τη φυσική μορφολογία της περιοχής κι εξαπέλυσαν έναν ιδιότυπο ανταρτοπόλεμο με ένεδρες και δολιοφθορές ενάντια στους εισβολείς, οι οποίοι επιδόθηκαν σε μια φρενιασμένη προσπάθεια να προωθηθούν όσο το δυνατό πιο βαθιά στο ρωσικό έδαφος σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρόνο.
Η ταχύτητα ήταν το βασικό συστατικό επιτυχίας για την ουκρανική επιχείρηση, εφόσον οι στρατηγοί των AFU γνώριζαν πολύ καλά, όπως γνωρίζουν και τώρα, ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος τους. Πρώτον, γιατί ο ρυθμός της ρωσικής προέλασης στο Ντονμπάς δεν μειώθηκε ούτε στο ελάχιστο λόγω του σαφάρι που εξαπέλυσαν στο Kursk. Άρα η μοναδική λύση για τους Ουκρανούς ήταν να προελάσουν με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτη που προχωρούσαν οι Ρώσοι, πιθανότατα προς ένα μεγάλο αστικό κέντρο , όπως η πολή του Kursk, που θα μπορούσε να αποτελέσει βάση για την επέκταση των πολεμικών επιχειρήσεων μέσα στο ρωσικό έδαφος. Ή ακόμα καλύτερα, προς την κατεύθυνση του εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας της περιοχής, έπειτα από την κατάληψη του οποίου θα μπορούσαν να εκβιάσουν τη ρωσική κυβέρνηση και να επιβάλλουν μια κατάπαυση του πυρός. Ακόμα περισσότερο, ήταν θέμα χρόνου για τη Ρωσία με τους τεράστιους πόρους που διαθέτει, να συγκεντρώσει δυνάμεις στην περιοχή για να αντιτάξει μια αποτελεσματική άμυνα, οπότε οι AFU έπρεπε να προχωρήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά όσο ακόμα ο στρατός των Ρώσων ήταν ανοργάνωτος και οι τοπικές φρουρές των πόλεων αυτης της ήσυχης, αγροτικής περιοχής δεν είχαν ενισχυθεί.i
Οι Τσετσένοι και οι βαγκνερικοί πρώτα έβαλαν στο στόχαστρο τις γραμμές ανεφοδιασμού του εχθρού, πραγματοποιώντας ενέδρες και χτυπώντας με στοχευμένες hit & run επιθέσεις τα δίκτυα επιμελητείας των Ουκρανών. Έπειτα, όταν η ορμή των AFU ανακόπηκε λόγω των προβλημάτων που ανέκυψαν με τον ανεφοδιασμό τους, οι αμυνόμενοι εκμεταλλεύτηκαν αυτή την προσωρινή στασιμότητα για να δημιουργήσουν οχυρωμένες θέσεις και γενικότερα, μια πιο σταθερή γραμμή άμυνας μεσα στο Kursk. Αυτή μπορούμε να πούμε ότι ήταν και η αρχή του τέλους για την ριψοκίνδυνη περιπέτεια που ο Syrksyi θεώρησε καλό να ξεκινήσει στο έδαφος της Ρωσίας. Από την μία, οι Ουκρανοί μπόρεσαν να κυριεύσουν την κωμόπολη της Sudzha στο ανατολικό τμήμα της περιφέρειας του Kursk κι έτσι απέκτησαν τον έλεγχο ενός πολύτιμου διοικητικού και επιμελητειακού κέντρου, που συνιστά στρατηγική αναγκαιότητα αν πρόκειται να συνεχίσουν την πορεία τους προς το πυρηνικό εργοστάσιο του Kurchatov. Παρ’ ολα αυτά, μία επίθεση δεν μπορεί να αναπτύσσεται μόνο στην μία της πτέρυγα τη στιγμή που η άλλη πλευρά μένει στάσιμη ή υποχωρεί απέναντι στις δυνάμεις του αντιπάλου. Κι αυτό γιατί εφόσον ο επιθετικός ελιγμός δεν αναπτύσσεται ομοιόμορφα, οι δυνάμεις που έχουν προχωρήσει περισσότερο κινδυνεύουν να εκτεθούν σε πλαγιοκοπήσεις, ή ακόμη και να περικυκλωθούν ή να δεχτούν επιθέσεις στα νώτα τους αν ο απέναντι πόλος της επίθεσης καταρρεύσει. Αυτό ήταν και το βασικό πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι AFU διότι στα δυτικά το Korenevo, ένα χωριό με 5.500 κατοίκους, άντεξε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κατορθώνοντας να αποκρούσει όλες τις μανιασμένες επιθέσεις των εισβολέων. Ο ουκρανικός στρατός επιτέθηκε ξανά και ξανά διαμέσου της περιφερειακής οδού που ενωνει το Korenevo με τη Sudzha, κάνοντας χρήση βαρέως οπλισμού και των καλύτερων νατοϊκών αρμάτων μάχης που διαθέτει, όπως τα γερμανικά Leopard 2Α6 και τα σουηδικά Strv 122. Σε κάποια φάση οι εισβολείς κατάφεραν να εισέλθουν στα περίχωρα του χωριού, ωστόσο οι αμυνόμενοι οργάνωσαν μια ψυχωμένη αντεπίθεση και τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν. Το εκπληκτικό είναι ότι στο Korenevo υπήρχε μόνο η τοπική φρουρά της πολής που απαρτιζόταν από μια χούφτα άπειρους στρατιώτες, μάγειρες, μηχανικούς και οδηγούς , που το πιο πιθανό είναι ότι μεχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν κάποια ουσιαστική εμπλοκή στον πόλεμο και δεν είχε χρειαστεί να ξαναχρησιμοποιήσουν τα όπλα τους.
Ο “άθλος του Korenevo” αποτέλεσε την πρώτη ένδειξη ότι η προώθηση των Ουκρανών σε αυτήν την, αρχικά ανυπεράσπιστη περιοχή, δεν θα ήταν τόσο εύκολη όσο είχαν υπολογίσει. Επιπλέον, όσο οι AFU αγκομαχούσαν να κάμψουν την αντίσταση της τοπικής φρουράς στο Korenevo κι έπαιζαν κρυφτούλι με τους κομάντος της Αχμάτ και τους βαγκνερικούς, το ρωσικό επιτελείο μετέφερε καποιες εμπειροπόλεμες μονάδες στο Kursk από τα ανενεργά μέτωπα της Χερσώνας και της Ζαπορίζια. Οι πληροφορίες μιλούν για μερικά συντάγματα αλεξιπτωτιστών VDV, που αριθμούν συνολικά 10.000 – 20.000 άνδρες. Οι ενισχύσεις αυτές επέτρεψαν στους Ρώσους να περάσουν από τη φάση της στατικής άμυνας και της σταθεροποίησης του μετώπου, στη φάση της αντεπίθεσης για την εκδίωξη των Ουκρανών απ’ το ρωσικό έδαφος. Τη στιγμή που γραφεται αυτό το κείμενο η δυναμική στο Kursk δεν έχει αλλάξει. Οι Ουκρανοί έχουν απωλέσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και στο δυτικό τμήμα του μετώπου το Korenevo αποτελεί πλέον μια μακρινή ανάμνηση γι’ αυτούς. Παρά τα χαρακώματα και τις αμυντικές οχυρώσεις που είχαν ετοιμάσει οι AFU, οι Ρώσοι έχουν ήδη ανακαταλάβει πέντε χωριά στην γύρω περιοχή και βαδίζουν για να απελευθερώσουν το γειτονικό χωριο της Liubimovka.
Παράλληλα με τις δυσάρεστες εξελίξεις στο Kursk, κι εξαιτίας αυτής της αψυχολόγητης απόφασης του ουκρανικού γενικού επιτελείου, στο Ντονέτσκ είναι σε εξέλιξη μια πραγματική κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας. Στο Kursk δεν εκστράτευσε απλώς η αφρόκρεμα των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, από την άποψη της ποιότητας της εκπαίδευσης των μαχητών, αλλά και του ιδεολογικού φανατισμού που τους διακρίνει. Οι επίλεκτες αυτές μονάδες είναι εξοπλισμένες με τα πιο αποτελεσματικά και πιο σύγχρονα όπλα που διαθέτει ο ουκρανικός στρατός, ενώ για τις ανάγκες της εισβολής τους χορηγήθηκε και μια αξιοσημείωτη ποσότητα συσκευών ηλεκτρονικού πολέμου, κυρίως αντι-ντρόουν τεχνολογία, κλπ. Ωστόσο, αυτό σήμαινε ότι τα πολεμοφόδια και τα πυρομαχικά που έχουν στη διάθεση τους τα στρατεύματα στο Ντονμπάς μειώθηκαν κι άλλο, τη στιγμή που η ξαφνική αποχώρηση ενός μεγάλου μέρους των επίλεκτων μονάδων των AFU (οι ναζιστικές ταξιαρχίες Azov και Kara-Dag, μισθοφορικές μονάδες όπως η Ουκρανική Λεγεώνα, κλπ.) απογύμνωσε τους υπερασπιστές της περιοχής από τα πιο εμπειροπόλεμα και σκληραγωγημένα στοιχεία τους. Την ίδια στιγμή, οι δυστυχείς κληρωτοί που η μισητή στρατονομία του Ζελένσκι απήγαγε απ’ τα σπίτια τους και τους ξαπόστειλε κακήν κακώς στο Ντονμπάς για να γεμίσουν τα κενά στα ουκρανικά χαρακώματα που αιμορραγούν, δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελέσουν ένα χαμηλής ποιότητας στράτευμα, που αδυνατεί να αντιτάξει αποτελεσματική άμυνα στις μεθοδικές και ανηλεείς ρωσικές επιθέσεις. Οι νέες αυτές “ταξιαρχίες” που συγκρότησε ο Ζελένσκι δεν είναι παρά ένας στρατός-φάντασμα που υπάρχει μόνο στα χαρτιά, που πάσχει από ελλιπή εκπαίδευση και δεν έχει το παραμικρό κίνητρο για να συνεχίσει αυτόν τον ανώφελο και μάταιο αγώνα.ii Ούτε βέβαια συνέβαλλε στη συνοχή των μονάδων στο μέτωπο η καρατόμηση έμπειρων χαμηλόβαθμων διοικητών που είχαν αποδείξει την αξία τους στο πεδίο της μάχης και γι’ αυτό τον λόγο, έχαιραν της εκτίμησης των μαχητών τους, μόνο και μόνο επειδή έκφρασαν ανοιχτά τη διαφωνία τους ως προς τα σχέδια της ανώτερης ιεραρχίας για το Kursk. Η αποπομπή αυτών των ικανών νεαρών αξιωματικών και η αντικατάσταση τους με άλλους των οποιων το μοναδικό προσόν είναι η άκριτη υπακοή που επιδεικνύουν προς τους ανωτέρους, έσπειραν αναταραχή στο στράτευμα και υπονόμευσαν δραστικά την εμπιστοσύνη που έχουν οι στρατιώτες προς τους αξιωματικούς που διοικούν τις μονάδες τους.iii
Κάποιες σκόρπιες ομάδες των ειδικών δυνάμεων που παρέμειναν στο Ντονμπάς ως εφεδρείες, με αποστολή να είναι διαρκώς σε κίνηση και να ενισχύουν την άμυνα όπου παρουσιαζόταν ανάγκη, δεν στάθηκαν ικανές να βουλώσουν τις τρύπες και να εξισορροπήσουν την αποψίλωση των γραμμών των AFU που προκάλεσε η παρανοϊκή εκστρατεία στο Kursk. Την ίδια στιγμή, οι συνεχόμενες μικρές νίκες των Ρώσων στο Ντονμπάς άρχισαν να αποκτούν διαστάσεις χιονοστιβάδας, καθώς το συσσωρευτικό αποτέλεσμα τους επέφερε τελικά αλλαγές στρατηγικού χαρακτήρα, που έχουν προκαλέσει επιχειρησιακή κρίση στους Ουκρανούς κι έχουν καταστήσει επισφαλή τη θέση τους στο ανατολικό μέτωπο. Πρώτα, οι Ρώσοι προχωρώντας με ταχύτητα, απελευθέρωσαν μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες την πόλη-φρούριο της Avdeevka, ενώ παράλληλα ολοκλήρωσαν και την κατάληψη της γειτονικής Marinka. Μιας πόλης απ’ όπου οι Ουκρανοί εθνικιστές βομβάρδιζαν για δέκα συνεχόμενα χρόνια τους εξεγερμένους κατοίκους της πόλης του Ντονέτσκ, έχοντας εγκαταστήσει εκεί συστοιχίες πυροβολικού για να τρομοκρατούν σε καθημερινή βάση τους οπαδούς της αυτονομίας. Φυσικά, οι AFU μπορούν ακόμα να πλήξουν την πόλη με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, ωστόσο είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα χαράμιζαν έναν από τους πανάκριβους βρετανικούς πυραύλους Stormshadow που έχουν στην κατοχή τους, απλά και μόνο για να εκφοβίσουν τα γυναικόπαιδα στην πόλη-συμβολο του αντι-Μαϊντάν κινήματος.
Εκτός αυτού, οι Ρώσοι φαίνεται ότι έχουν αντλήσει χρήσιμα διδάγματα από τα τρία χρόνια που πολεμούν στην Ουκρανία κι έχουν προσαρμόσει ανάλογα το στρατιωτικό δόγμα τους και την τακτική τους. Αντί για τα παρατεταμένα επιχειρησιακά διαλείμματα έπειτα από κάθε αιματηρή μεμονωμένη μάχη (πχ. Μπαχμούτ) για να ξεκουραστούν τα στρατεύματα, να αναπληρωθούν οι απώλειες και να συγκεντρωθεί μια κρίσιμη μάζα δυνάμεων, η ρωσική διοίκηση φαίνεται τώρα ότι προτιμάει τις κεραυνοβόλες επιθέσεις από ευελικτα τμήματα που δεν δίνουν στον αντίπαλο την ευκαιρεία να ανασυνταχτεί πίσω από μια καινούρια οργανωμένη γραμμή άμυνας. Επιπλέον, στη θέση των μετωπικών επιθέσεων στις πολεις-φρούρια των Ουκρανών και τις αστικές μάχες επικών διαστάσεων, οι Ρώσοι τώρα εφαρμόζουν τη λογική της περικύκλωσης και της αποκοπής των οδών ανεφοδιασμού ώστε να υποχρεώσουν τους Ουκρανούς σε υποχώρηση και παράδοση των πόλεων χωρίς αντίσταση. Η αιχμή του δόρατος της ρωσικής ορδής δεν είναι πλέον τα ογκώδη μηχανοκίνητα συντάγματα που κινούνται αργά και ρυθμικά στο πεδίο της μάχης, αλλά μικρές κι ευέλικτες ομάδες των έξι ή επτά ατόμων, όσους δηλαδή χωράν τα θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού του ρωσικού στρατού, οι οποίες με την καλυψη χιλιάδων ντρόουν και πυροβολικού, επιτίθενται στις δασωμένες εκτάσεις που βρίσκονται ανάμεσα στις πόλεις και καταλαμβάνουν τα χαρακώματα που συνήθως βρίσκονται εκεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαφοροποιημένης προσέγγισης στην διεξαγωγή του πολέμου, είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Ρώσοι κυρίευσαν το Vuhledar, ένα πραγματικό κάστρο των Ουκρανών, που έστεκε απόρθητο εδώ και δέκα χρόνια, από την έναρξη του εμφυλίου το 2014. Το Vuhledar άντεξε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα διότι σχεδόν ολόκληρη η πόλη απαρτίζεται από πολυόροφες πολυκατοικές σοβιετικού τύπου, κατασκευές που προσφέρουν φυσική οχύρωση και πλεονεκτικές υπερυψωμένες θέσεις βολής για τους υπερασπιστές. Παράλληλα, γύρω από την πόλη για πολλά χιλιόμετρα δεν υπάρχουν λόφοι ή υψωματα, αλλά μόνο χωράφια μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι αδυνατο για μια εχθρική δυναμη να πλησιάσει την πόλη χωρίς να γίνει αντιληπτή και να αιφνιδιάσει τα στρατεύματα που βρίσκονται μέσα στην πόλη. Τον Απριλη του 2023, ο Ρώσος στρατηγός Rustam Muradov, πλήρωσε με την ατιμωτική αποστράτευση του την αποτυχία του να καταλάβει την πόλη πραγματοποιώντας επανειλημμένες μετωπικές επιθέσεις με δεκάδες άρματα μάχης.iv Φαίνεται ότι ο ανεκδιηγητος καραβανάς, που προφανώς όφειλε την προαγωγή του σε δωροδοκία ή στις κομματικές του διασυνδέσεις, δεν είχε ακούσει ποτέ το αξίωμα που λέει ότι είναι τρέλα να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα ενώ κάνεις διαρκώς το ίδιο πράγμα. Εκατοντάδες , ίσως και χιλιάδες, στρατιώτες πλήρωσαν με τη ζωή τους την ηλιθιότητα του Muradov, για τον οποίο οι Ρώσοι bloggers αναφέρουν ότι είναι τυχερός που δεν τουφεκίστηκε.
Σε αντίθεση με τις αποτυχημένες προσπάθειες των Ρώσων σε αυτον τον τομέα του μετώπου που διήρκεσαν κάπου δυο χρόνια, αυτή τη φορά οι RAF ξεκίνησαν να αναπτύσσουν την επίθεση τους από τα πλάγια. Αρχικά, οι ομάδες εφόδου που αποτελούν την εμπροσθοφυλακή του στρατού κατέλαβαν τον αυτοκινητόδρομο 532 και διέκοψαν την επικοινωνία ανάμεσα στο Vuhledar και την Konstantinovka, ένα ακόμα σημαντικό κόμβο για την ουκρανική γραμμή άμυνας στο Ντονμπάς. Κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου και για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματική φύλαξη του, οι AFU είχαν κατασκευάσει μια φαινομενικά απροσπέλαστη οχυρωμένη θέση. Ένα πλατύ δίκτυο απο χαρακώματα σε σχήμα παραλληλόγραμμου , με υπερυψωμένους πύργους σε κάθε μία από τις τέσσερις γωνίες του σχήματος , που προορίζονταν να λειτουργήσουν σαν πολυβολεία. Θεωρητικά, οι Ουκρανοί μπορούσαν από εκείνη τη θέση να συγκρατήσουν για εβδομάδες τους Ρώσους και να τους κρατήσουν μακριά από την κρίσιμη οδική αρτηρία. Παρ’ όλα αυτά, οι άπειροι κληρωτοί πολιτοφύλακες που είχαν σταλεί για να επανδρώσουν τη θέση , τράπηκαν σε φυγη αμέσως μόλις οι Ρώσοι εξαπέλυσαν έναν από τους κολασμένους βομβαρδισμούς τους των ουκρανικών οχυρώσεων. Έτσι, μια θέση που υποτίθεται ότι θα εμπόδιζε για εβδομάδες την ρωσική προέλαση, έπεσε μέσα σε μία μόνο ημέρα. Οι AFU δεν είχαν το χρόνο να προετοιμάσουν καινούριες αμυντικές θέσεις στα μετόπισθεν και οι Ρωσοι συνέχισαν την επίθεση τους κυριεύοντας το χωριό Vodyane, μερικά μόνο χιλιόμετρα βορειότερα απ’ τον δρόμο. Την ίδια ώρα, οι Ουκρανοί πολιτοφύλακες υποχώρησαν άτακτα ακόμα πιο βόρεια, στο χωριό Bohoyavlenka.
Ταυτόχρονα, ένα δεύτερος επιθετικός ελιγμός ξεκίνησε στην άλλη πλευρά του μετώπου, στα νοτιοδυτικά, από την πόλη Yehorivka προς την Pavlivka, που βρίσκεται απέναντι απ’ το Vuhledar. Εδώ η στρατηγική του ρωσικού επιτελείου ήταν η μετωπική έφοδος με τα άρματα μάχης να λειτουργούν σαν μια σιδερένια γροθιά που εμβόλισε τις εξασθενημένες γραμμές των AFU. Και λέω εξασθενημένες γιατί κάποιες μέρες πριν, οι Ουκρανοί στρατηγοί είχαν διατάξει την μεταφορά μερικών τμημάτων της 72ης μηχανοκίνητης ταξιαρχίας, που υπερασπιζόταν το Vuhledar με επιτυχια εδώ και δύο χρόνια, για να πάρουν μέρος στην επίθεση ενάντια στο Kursk. Η ρωσική αντικατασκοπία είχε εντοπίσει τις κινήσεις των ουκρανικών στρατευμάτων και γνώριζε για τα κενά και τις αδυναμίες στην άμυνα των AFU. Η επιχείρηση των Ρώσων σχδιάστηκε κι εκτελέστηκε με υποδειγματικό τρόπο, με την μία φάλαγγα των αρμάτων μάχης να εισβάλλει στην Pavlivka από τα νοτιοανατολικά, την ώρα που μια άλλη δύναμη κινήθηκε δυτικά για να εισχωρήσει στην πόλη απ’ την αντίθετη κατεύθυνση και να παγιδεύσει τα ουκρανικά στρατεύματα στην μέση. Οι Ουκρανοί, βαλλόμενοι από δύο κατευθύνσεις, πανικοβληθηκαν και υποχώρησαν εκ νέου, αυτή τη φορά προς το Vuhledar. Έχοντας καταλάβει την πόλη, οι Ρώσοι δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά συνέχισαν την καταδίωξη των AFU που επιχειρούσαν να διαφύγουν μέσα απ’ τα χωράφια και τις συστάδες δένδρων, δημιουργώντας μια δεύτερη αιχμή επίθεσης προς την Bohoyavlenka, όπου προηγουμένως είχαν καταφύγει οι ηττημένοι του Vodyane. Οι Ρώσοι πια ήλεγχαν όλους τους αυτοκινητόδρομους , εκτός από εκείνον που ένωνε απευθείας το Vuhledar με την Bohoyavlenka. Με σύσσωμες τις ταξιαρχίες των “μαχητών με ιδεολογικό κίνητρο” να συμμετέχουν στην επίθεση στο Kursk, δεν υπήρχαν πια επίλεκτες δυνάμεις καμικάζι για να αναπτυχθούν στις πτέρυγες, να αποκρούσουν τους Ρώσους και να εξασφαλίσουν ότι οι συμπολεμιστές τους θα αποχωρήσουν απ’ την πόλη συντεταγμένα και με αξιοπρέπεια, όπως είχε γίνει στην Avdeevka. Οι κάποτε περήφανοι υπερασπιστές του Vuhledar αναγκάστηκαν να αποδράσουν απ’ την πόλη κάτω από την κάλυψη που τους πρόσφερε το σκοτάδι της νύχτας, ενώ μια μερίδα της φρουράς εγκλωβίστηκε αφού δεν έλαβε πότε την αναμενόμενη διαταγή εκκένωσης.
Εκτός από το Vuhledar , οι Ρώσοι επιτίθενται σε όλο το μέτωπο του Ντονέτσκ, με το Chasiv-Yar και το Toretsk, να αποτελούν πιθανότατα τα επόμενα κάστρα των Ουκρανών που θα πέσουν. Στο Chasiv-Yar , τα πιο προωθημένα τμήματα της στρατιάς της Ανατολής έχουν ήδη καταφέρει να διασχίσουν τον ποταμό Ντονέτς, που κόβει την πόλη στα δύο και υποτίθεται ότι αποτελούσε την φυσική γραμμή άμυνας των AFU στην προσπάθεια τους να αποτρέψουν την κατάληψη της πόλης από τους Ρώσους. Η πρόοδος αυτή των RAF υποχρέωσε τον Syrskyi να αποσύρει εσπευσμένα κάποιες μονάδες από το Kursk για να μπαλώσει τις τρύπες που υπήρχαν στην άμυνα της περιοχής, μια ενέργεια που είχε αποτέλεσμα εφόσον η προέλαση των Ρώσων έχει προσωρινά σταματήσει και το μέτωπο έχει “σταθεροποιηθεί”. Παρ’ όλα αυτά, στο Toretsk η κατάσταση για τους Ουκρανούς είναι πάρα πολύ δύσκολη. Οι Ρώσοι επιτέθηκαν τόσο απ’ τα ανατολικά προς το κέντρο της πόλης, όσο κι από τα νότια, με ορμητήριο τον οικισμό Nohvorodvke, τον οποιο το αμερικανόδουλο καθεστώς που ανέλαβε την εξουσία μετά το Μαϊντάν μετονόμασε σε “Νέα Υόρκη”! Η δύναμη που ξεκίνησε απ’ το Nohvorodvke είχε μπροστά της μια πραγματικά δύσκολή αποστολή, δηλαδή να επιτεθεί στη συνοικία Zabalka, η οποία με τα ψηλά κτίρια της αποτελούσε την πιο ισχυρή θέση των AFU μέσα στην πόλη. Αντί να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο προσπαθώντας να προκαλέσουν σε αυτον κάποια ρωγμή, οι Ρώσοι επέλεξαν ξανά να κινηθούν έξυπνα, να επιτεθούν στα νώτα της Zabalka και να την περικυκλώσουν. Οι ομάδες εφόδου των RAF που επιτέθηκαν από την ανατολή, πέτυχαν μια σημαντική διείσδυση στο κέντρο της πόλης χάρη στην οποία μπόρεσαν να αποκόψουν την Zabalka απ’ όλους τους δρόμους μέσω των οποίων θα γινόταν η εναλλαγή των μονάδων και ο ανεφοδιασμός των Ουκρανών. Χαρακτηριστικά, ένας σχολιαστής ανέφερε ότι η μεταφορά μαχητών στην Zabalka από την πλευρά των Ουκρανών μπορούσε πλέον να γίνει μόνο με τα πόδια. Έτσι, για μια ακόμη φορά, οι Ουκρανοί εξαναγκάστηκαν να αποχωρήσουν μαζικά από την περιοχή, αφήνοντας τους θριαμβευτές Ρώσους να την κυριεύσουν χωρίς να δώσουν ουσιαστική μάχη.
Επόμενοι στόχοι για τις RAF είναι το Chasiv-Yar, το Pokrovsk και το Seversk, ενώ και στο μέτωπο του Kupiansk παρατηρείται αυξημένη κινητικότητα των ρωσικών στρατευμάτων. Στο βάθος αυτής της διαδικασίας, έχει αρχίσει να διαφαίνεται η αναπόφευκτη τελική ήττα των Ουκρανών στο Ντονέτσκ, ωστόσο ο Ζελένσκυ εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι έχει καταστρώσει κάποιο μαγικό “σχέδιο νίκης” που είναι ικανό να αντιστρέψει τους προφανείς αντικειμενικούς συσχετισμούς στο πεδίο της μάχης. Ωστόσο, με μια πιο προσεκτική ματιά, θα καταλάβει κανείς ότι το σχεδιο νίκης ισοδυναμεί πιο πολύ με ομολογία αποτυχίας από την μεριά του ουκρανού δικτάτοραv. Κι αυτό γιατί στα βήματα που περιγράφει ο Ζελένσκυ ότι πρέπει να γίνουν προκειμένου να ηττηθεί η Ρωσία, δεν διατυπωνονται ουσιαστικές πρωτοβουλίες ή ενέργειες που μπορεί να αναλάβει η ίδια η Ουκρανία για να ενισχύσει τη θέση της. Αντίθετα, τα μέτρα που διατυπώνονται είναι ένα ευχολόγιο που ουσιαστικά έχουν στόχο να μετακυλήσουν την ευθύνη διεξαγωγής του πολέμου στους άλλους. Η Πολωνία και οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν ευθύνη να προστατέψουν το ουκρανικό έδαφος από τους ρωσικούς πυραύλους, το ΝΑΤΟ θα πρέπει άμεσα να εντάξει την Ουκρανία στους κόλπους του και να ενεργοποιήσει το περιβόητο άρθρο 5, η ΕΕ θα πρέπει να ανοίξει άνευ όρων τις πόρτες της, αλλά και την κάνουλα με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, η Ουκρανία θα πρεπει να αποκτήσει πρόσβαση στο πλήρες οπλοστάσιο των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων και άλλα τέτοια ουτοπικά.vi Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο παλιάτσος ζητάει να ξεκινήσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, για να παρατείνει λίγο ακόμα την παραμονή του στην εξουσία και να σώσει το κεφάλι του.
Πίνακας: Η υποχώρηση του Ναπολέοντα απο την Μόσχα, Adolph Northen, 1851.
i Kursk Offensive: West Heralds “Rebirth” of Maneuver Warfare.
iv Λέω δικτάτορας, διότι η συνταγματική θητεία του ως πρωθυπουργού έχει λήξει απ’ τον Μάιο του 2024.
v What is Zelenskyy’s ‘Victory Plan’ against Russia?
