Μαθαίνοντας από την αποτυχία – Μια συνέντευξη με την ομάδα «Αναρχική Αλληλεγγύη»
Η Anarchist Yondae (Αναρχική Αλληλεγγύη) είναι ένας οργανωμένος συνασπισμός επαναστατών αναρχικών στη Νότια Κορέα. Τους τελευταίους μήνες έχουν οργανώσει ομάδες μελέτης, έχουν μεταφράσει βασικά αναρχικά αναγνώσματα στα κορεατικά και έχουν αρχειοθετήσει ψηφιακά κορεατικό αναρχικό υλικό. Τα μέλη τους έχουν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια προσπαθώντας να μεταδώσουν τα μαθήματα που έχει να προσφέρει ο κορεατικός αναρχισμός, μερικά από τα οποία θα διαβάσετε σε αυτή τη συνέντευξη. Διαβάστε παρακάτω μια λεπτομερή και κατατοπιστική συνέντευξη με την Anarchist Yondae, την οποίο μπορείτε επίσης να βρείτε στον ιστότοπό της.
Τι ρόλο ελπίζετε να παίξετε στο παγκόσμιο αναρχικό κίνημα;
Γνωρίζουμε ότι το παγκόσμιο αναρχικό κίνημα είναι απαραίτητο, αλλά ποτέ δεν «ελπίζαμε» να παίξουμε έναν συγκεκριμένο ρόλο σε αυτό. Πιστεύουμε ότι η αλληλεγγύη, όσον αφορά το παγκόσμιο αναρχικό κίνημα, δεν πρέπει να είναι μια απλή δήλωση αλληλεγγύης με τους αναρχικούς του κόσμου. Αλλά δεν είναι επίσης δυνατό για εμάς τους αναρχικούς να ηγηθούμε ή να τεθούμε υπό την ηγεσία άλλων αναρχικών ομάδων, γιατί δεν είμαστε κάποιο είδος «Διεθνούς Κομμουνιστικού Κόμματος». Γι’ αυτό αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε σε αυτό που είμαστε σε θέση να κάνουμε τώρα, εδώ, διεκδικώντας το μέγιστο, κατακτώντας την ελευθερία στη ζωή, οργανώνοντας κάποιον κοντινό μας, έχοντας παράλληλα το βλέμμα μας στραμμένο στα διεθνή κινήματα. Και πιστεύουμε ότι ο ρόλος μας στο παγκόσμιο αναρχικό κίνημα θα επιτευχθεί φυσικά σε αυτή τη διαδικασία.
Όπως έγραψε ο Κροπότκιν στο έργο του «Η κατάκτηση του ψωμιού»: «Στον κόσμο της παραγωγής τα πάντα κρατάνε μαζί στις μέρες μας». Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία είναι ένα δίκτυο κεφαλαίου όπου ένα κουμπί που πατιέται σήμερα μπορεί να επηρεάσει αύριο τον εφοδιασμό των ανθρώπων με τρόφιμα στην άλλη άκρη του κόσμου. Και η Νότια Κορέα είναι ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του διεθνούς καπιταλιστικού μηχανισμού, αυτού του δικτύου. Έτσι, πιστεύουμε ότι η οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου οι λαϊκές μάζες μπορούν να είναι ο εαυτός τους θα συμβάλει φυσικά στο παγκόσμιο ελευθεριακό κίνημα.
Ειλικρινά μιλώντας, η Νότια Κορέα πλουτίζει εκμεταλλευόμενη τους Βιετναμέζους εργάτες εργοστασίων, τους εργάτες οικοδομών του Νεπάλ, τους Κινέζους εργάτες καθαριότητας, τους εργάτες ενδυμάτων της Καμπότζης και ούτω καθεξής. Νοτιοκορεατικές εταιρείες, για παράδειγμα η Samsung ή η LG, κατασκευάζουν τα εργοστάσιά τους στο εξωτερικό και εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους της περιοχής αυτής. Η Νότια Κορέα είναι προφανώς μια «αυτοκρατορία» από την άποψη του παγκόσμιου οικονομικού ιμπεριαλισμού. Ως εκ τούτου, ως αναρχικοί της περιοχής της Κορέας, πρέπει να γκρεμίσουμε την «αυτοκρατορία της Κορέας» και να συμμετάσχουμε σε αγώνες για να το πετύχουμε. Θα αγωνιστούμε μαζί με τους μετανάστες εργάτες. Θα αγωνιστούμε ενάντια στις κορεατικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους υπερπόντιους εργάτες όταν αυτοί ξεκινούν τους δικούς τους αγώνες. Γιατί οι ζωές που εξαρτώνται από την εκμετάλλευση της εργασίας άλλων ανθρώπων δεν μπορούν ποτέ να είναι ανεξάρτητες.
Πώς λειτουργείτε την οργάνωσή σας και ποιος παίρνει τις αποφάσεις;
Λειτουργούμε την οργάνωσή μας με βάση τις αρχές της Πλατφόρμας μας. Η Πλατφόρμα δημιουργήθηκε με τη συμφωνία κάθε μέλους. Απαιτείται η αποδοχή της Πλατφόρμας για να γίνει ένα νέο μέλος της οργάνωσής μας. Ωστόσο, δεν θεωρούμε την Πλατφόρμα ως απόλυτο δόγμα. Εάν κάποιο μέλος ζητήσει οποιαδήποτε αλλαγή στην Πλατφόρμα, η οργάνωση είναι υποχρεωμένη να συζητήσει την αλλαγή και μπορεί να την αλλάξει εάν όλοι συμφωνούν.
Λαμβάνουμε οργανωτικές αποφάσεις βάσει των αρχών της διαβουλευτικής δημοκρατίας (deliberative democracy) και της ομοφωνίας. Έτσι, κανείς δεν παίρνει αποφάσεις για κανέναν, αλλά Όλοι παίρνουν αποφάσεις για Όλους. Ας ρίξουμε μια βαθύτερη ματιά σε αυτές τις δύο αρχές.
Η διαβουλευτική δημοκρατία σημαίνει ότι προτού λάβουμε οποιαδήποτε απόφαση κάνουμε μια σκόπιμη συζήτηση. Συνειδητή συζήτηση σημαίνει ότι δεν αρκεί να ζητάμε απλώς ένα «Ναι» ή ένα «Όχι» στην απόφαση. Είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε και να συζητήσουμε αρκετά για την απόφαση αυτή. Και η αρχή της ομοφωνίας, σίγουρα, αντιπροσωπεύει την αρχή της συλλογικής συμφωνίας και της συλλογικής ευθύνης στην εκτέλεση της απόφασης.
Και ευτυχώς, ή δυστυχώς, καθώς είμαστε μια νέα οργάνωση μικρού μεγέθους, αυτές οι αρχές μπορούν να λειτουργήσουν εντός της οργάνωσης. Καθώς το μέγεθος της οργάνωσής μας και η πιθανότητα να έρθουμε σε επαφή με τις μάζες μεγαλώνει, αναρωτιόμαστε πόσο μεγάλη μπορεί να γίνει η οργάνωση, διατηρώντας παράλληλα τη λειτουργία αυτών των αρχών. Και πιστεύουμε ότι θα είναι ένα ουσιαστικό πείραμα, ενώ παράλληλα θα προετοιμάζεται για την οργάνωση μιας νέας μορφής κοινωνίας που θα έρθει σύντομα.
Ωστόσο, δεν επιθυμούμε να εγκαταλείψουμε τις αρχές, ακόμη και αν το μέγεθος της οργάνωσης μεγαλώσει και καταλήξει να μην είναι σε θέση να διατηρήσει αυτές τις αρχές σε λειτουργία. Πιστεύουμε ότι αυτό θα σημαίνει ότι το μέγεθος της οργάνωσής μας είναι «πολύ» μεγάλο. Έτσι, αν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε αυτή την (ευτυχή) κατάσταση, αποφασίσαμε ότι θα χωρίσουμε την Αναρχική Αλληλεγγύη σε μικρότερα τμήματα, ώστε η συμβουλευτική δημοκρατία και η ομοφωνία να μπορούν να λειτουργήσουν τόσο στα τμήματα, όσο και μεταξύ των τμημάτων. Ετοιμαζόμαστε γι’ αυτό.
Ιστορικά, οι Κορεάτες αναρχικοί έχουν συνεργαστεί με αναρχικούς από άλλες χώρες της περιοχής, όπως στην Ανατολική Αναρχική Ομοσπονδία (Eastern Anarchist Federation) που είχε μέλη από την Κίνα, το Βιετνάμ και την Ιαπωνία, ή στην Εταιρεία Μαύρων Φίλων (Black Friends Society) που περιελάμβανε Ιάπωνες αναρχικούς. Υπάρχουν παρόμοιοι διεθνείς δεσμοί σήμερα, και αν όχι, πώς θα μπορούσαν τέτοιοι δεσμοί να ενισχύσουν το κίνημα;
Δυστυχώς, σήμερα ΔΕΝ έχουν απομείνει τέτοιοι δεσμοί. Πάνω απ’ όλα, το επαναστατικό αναρχικό κίνημα στην κορεατική χερσόνησο εξαφανίστηκε μετά τη δεκαετία του 1930 (ή τη δεκαετία του ’70, αν μπορούμε να μετρήσουμε την τελευταία ανάσα ζωής του). Επιπλέον, βλέπουμε ότι τα αναρχικά κινήματα σε 3 (4) χώρες της Ανατολικής Ασίας (Κίνα, Ιαπωνία, δύο Κορέες) ήταν ως επί το πλείστον τα ίδια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη Ν. Κορέα, ο αναρχισμός συνωμότησε με τον εθνικισμό και εκτράπηκε στον αντικομμουνισμό. Και οι αυτοαποκαλούμενοι «αναρχικοί» στην Κορέα εξακολουθούν να έχουν εμμονή με την παράδοση του «Εθνικού Απελευθερωτικού Κινήματος» στον αναρχισμό. Στην Ιαπωνία, τα κοινωνικά κινήματα στο σύνολό τους εξαφανίστηκαν μετά την αποτυχία των Zenkyōtō (Κοινές Επιτροπές Αγώνα όλων των Πανεπιστημίων). Στην Κίνα και τη Ν. Κορέα, οι ψευδο-σοσιαλιστές δικτάτορες έχουν κάνει τα μαγικά τους, και τα αναρχικά κινήματα εξαφανίζονται.
Αλλά πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτούς τους δεσμούς. Πάνω απ’ όλα, δεν θα ήταν υπέροχο να έχουμε συντρόφους για να παλέψουμε μαζί τους στον τόπο όπου μπορούμε να φτάσουμε πετώντας μια ώρα με εισιτήριο 80.000KRW (50GBP); Δεν θα είναι υπέροχο να έχουμε συντρόφους με τους οποίους μπορούμε να συναντηθούμε και να μιλήσουμε και να ανακοινώσουμε κοινά ψηφίσματα;
Όταν τελειώσει αυτή η πανδημία, και όταν τελειώσει αυτή η ακούσια εθνική απομόνωση, με χαρά θα συναντούσαμε τους συντρόφους στην Ανατολική Ασία και θα συζητούσαμε για το τι πρέπει να κάνουμε προκειμένου να αναδιοργανώσουμε αυτόν τον κρίκο αλληλεγγύης.
Ο Jeong Hwaam (εναλλακτικά: Jang-Whan) ριζοσπαστικοποιήθηκε εν μέρει από τη δυσχερή θέση των Κινέζων εργατριών. Πώς σχετίζεται η διασταύρωση της έμφυλης και ταξικής καταπίεσης με τον σύγχρονο αγώνα στην Κορέα;
Κατ’ αρχάς, δεν το βλέπουμε ως «τη διασταύρωση της έμφυλης και ταξικής καταπίεσης», αλλά μάλλον ως «τις πολλαπλές διασταυρώσεις των καταπιέσεων με βάση την τάξη, τη φυλή, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την εθνικότητα, την ηλικιακή ομάδα κ.λπ.». Πιστεύουμε ότι η απελευθέρωση των λαϊκών μαζών δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν καταργήσουμε αυτή την πολλαπλή διασταύρωση των ιεραρχιών. Αυτή η θέση θα αποτελέσει την προϋπόθεση της απάντησής μας παρακάτω.
Για να απαντήσουμε στο ερώτημά σας, θα περιγράψουμε πρώτα το τεραίν του κορεατικού εργατικού κινήματος και στη συνέχεια θα σας μιλήσουμε για έναν αγώνα το 2021, τον οποίο η Αναρχική Αλληλεγγύη υποστήριξε με όλες μας τις δυνάμεις.
Μετά την τοπική οικονομική κρίση του 1997, οι Κορεάτες εργάτες είχαν να αντιμετωπίσουν την ακραία ελαστικοποίηση της εργασίας. Εμείς ονομάζουμε την ευέλικτη εργασία «μη τακτική απασχόληση». Ως Αναρχική Αλληλεγγύη, βλέπουμε ότι η βλαβερή επίδραση της «μη κανονικής απασχόλησης» συγκεντρώνεται γύρω από συγκεκριμένα φύλα, συγκεκριμένες φυλές, συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, συγκεκριμένες εθνικότητες κ.λπ. Βλέπουμε ότι αυτή η πολλαπλή διασταύρωση της καταπίεσης είναι αναπόφευκτη από την άποψη της διατήρησης της ιεραρχίας.
Την 1η Ιανουαρίου 2021, η LG, μια από τις κορυφαίες εταιρείες της Κορέας και μια από τις πρωτοπόρους του διεθνούς καπιταλισμού, απέλυσε 80 εργάτριες καθαριότητας που καθάριζαν το κτίριο των κεντρικών γραφείων της για 10 χρόνια. Οι εν λόγω εργαζόμενες δεν πληρώνονταν με τον κατάλληλο κατώτατο μισθό, δούλευαν υπερωρίες και δέχονταν εκφοβισμό από τους διευθυντές. Έτσι, δημιούργησαν σωματείο και απαίτησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Και η LG απάντησε στα αιτήματά τους απολύοντας όλες τους «νόμιμα». Το σωματείο και οι 20 εργαζόμενοι που αποφάσισαν να παραμείνουν σε αυτό επιδόθηκαν σε έναν επίμονο αγώνα, καταλαμβάνοντας τον προθάλαμο του κτιρίου και την κεντρική πύλη. Ο αγώνας συνεχίστηκε μέχρι τις 30 Απριλίου, και την ιστορική ημέρα της Διεθνούς Πρωτομαγιάς, και οι 20 εργαζόμενες πήραν πίσω τις δουλειές τους, με πολύ καλύτερες συνθήκες. Η Αναρχική Αλληλεγγύη εστίασε στο γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους εργαζόμενους είναι γυναίκες, αγράμματες και ηλικιωμένες.
Είναι αλήθεια ότι οι χώροι εργασίας με τις χειρότερες συνθήκες -οι πιο δύσκολες, λιγότερο σταθερές και κυρίως θεωρούμενες ως ακατέργαστες δουλειές- ανήκουν σε ηλικιωμένες και αμόρφωτες εργάτριες. Υπό αυτές τις συνθήκες, ούτε η εμμονή μόνο με το «κίνημα της εργατικής τάξης» (όπως κάνουν συνήθως οι μαρξιστές) ούτε η εγκατάλειψη του «κινήματος της εργατικής τάξης» (ως αντίδραση στους μαρξιστές) δεν μπορούν να επιτύχουν κανενός είδους απελευθέρωση στο σύνολό της. Η Αναρχική Αλληλεγγύη ακονίζει την επαναστατική μας λεπίδα, ενώ αγωνίζεται ενάντια στις πολλαπλές διασταυρώσεις της ιεραρχίας με την εθελοντική οργάνωση της εργατικής τάξης.
Μέλη της ομάδας σας έχουν εργαστεί για τη μετάφραση «κλασικών» αναρχικών κειμένων, όπως αυτά του Κροπότκιν ή του Μαλατέστα, στα κορεατικά. Ποια μέρη αυτής της παράδοσης θεωρείτε συνηθισμένα για τον κορεατικό αναρχισμό και ποια θα θέλατε να ξεπεράσετε;
Ποτέ δεν αποφασίσαμε να μεταφράσουμε «κλασικά» αναρχικά κείμενα καθεαυτά, αλλά καθώς κοιτάμε προς τα πίσω σε αυτά που έχουμε μεταφράσει, επικεντρωθήκαμε σίγουρα στους «κλασικούς». Υπήρχαν κυρίως δύο λόγοι που μας οδήγησαν προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αποκαταστήσουμε τις «αναρχικές παραδόσεις» που εξαφανίστηκαν στην περιοχή της Κορέας. Όπως απαντήσαμε προηγουμένως, δεν υπάρχει επαναστατικό αναρχικό κίνημα σε αυτή την περιοχή από τη δεκαετία του 1970. (Αν υπάρχει κάποια υπόγεια οργάνωση επαναστατών αναρχικών με έδρα την περιοχή της Κορέας που βλέπει αυτό το άρθρο, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας. Σας περιμένουμε εδώ και 15 χρόνια). Ως εκ τούτου, δεν μπορέσαμε να γνωρίσουμε καμία αναρχική αναφορά, είτε ‘κλασική’ είτε ‘σύγχρονη’. Έχουμε δει τόσους πολλούς συντρόφους να μην είναι σίγουροι για το αν είναι αναρχικοί ή όχι, να μην μπορούν να βρουν τίποτα που να τους βοηθάει να διασφαλίσουν ότι είναι αναρχικοί, και τελικά να συμβιβάζονται και να γίνονται σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί ή μαρξιστές-λενινιστές ιδεολόγοι. Ένα από τα μέλη μας δεν είχε άλλη επιλογή από το να γίνει μαχητής ενός σοσιαλδημοκρατικού πολιτικού κόμματος ή ενός φιλελεύθερου «νεανικού» πολιτικού κόμματος. Λέει ότι ήταν καθαρή τύχη που ιδρύθηκε η Αναρχική Αλληλεγγύη, αλλιώς δεν θα ήταν παρά ένας από τους κομματικούς.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις συνθήκες, δεν θα είναι δύσκολο να υποθέσουμε πόσο εκτιμήσαμε την πρόσφατη μεταφρασμένη έκδοση του βιβλίου «Η κατάκτηση του ψωμιού». Ήταν σκέτη χαρά να καταλάβουμε ότι «μπορεί να ήμουν αναρχικός από την αρχή!». Ως εκ τούτου, επικεντρωνόμαστε στη μετάφραση «κλασικών» αναρχικών κειμένων, προκειμένου να δώσουμε τη δυνατότητα και σε άλλους να νιώσουν το ίδιο. Το κάνουμε για να «μεταμοσχεύσουμε» ή να «αποκαταστήσουμε» την «παράδοση», την «ιστορία» ή τα «θεμέλια» του αναρχισμού.
Αυτά τα κείμενα ήταν επίσης απαραίτητα για να επιλύσουν τις παρεξηγήσεις και τη δυσπιστία που τα κορεατικά ριζοσπαστικά μέτωπα διατηρούν απέναντι στον αναρχισμό. Αφού το αναρχικό κίνημα εκτινάχθηκε ως δεύτερη φάλαγγα των εθνικιστών, ήρθε η εποχή του «ψευδοαναρχισμού». Είμαστε μια ανοιχτή αναρχική οργάνωση εδώ και μόλις ένα χρόνο. Είχαμε όμως να αντιμετωπίσουμε αρκετούς «αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς». Αυτοί χρησιμοποιούσαν ταμπέλες όπως:
‘Αναρχο-BitCoinist’ – οι οποίοι έλεγαν ότι αφού το BitCoin είναι μη κρατικό νόμισμα, όλοι οι αναρχικοί θα πρέπει να αγοράζουν DogeCoin ή οτιδήποτε άλλο.
«Αναρχορατσιστής» – οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι οι μαύροι έχουν μεγαλύτερους όρχεις από άλλες φυλές, ότι «είναι γενετικά πιο βίαιοι από οποιαδήποτε άλλη φυλή, οπότε η δολοφονία του κ. George Floyd από την αστυνομία ήταν απολύτως λογική. Πραγματικά, αυτό δεν ήρθε από έναν νεοναζί, αλλά από έναν ‘αναρχικό’.
‘Αναρχο-στρατιωτικό’ (που πιστεύει ότι η κατάργηση του στρατού συνεπάγεται πολλές παρενέργειες, οπότε οι αναρχικοί πρέπει να υποστηρίξουν τη στρατολόγηση. Αν το αρνείστε αυτό, είστε ένας ιεραρχο-υποστηρικτής-αυταρχικός-αναρχο-φονταμενταλιστής.
Αυτοί οι «αυτοπροσδιοριζόμενοι αναρχικοί» δικαιολογούν τους εαυτούς τους λέγοντας: «Ο αναρχισμός είναι μια κατάσταση χωρίς δόγματα. Άρα μπορούμε να είμαστε και εμείς αναρχικοί». Γι’ αυτό έπρεπε να δείξουμε στον κόσμο ότι μπορεί να μην υπάρχει κανένα δόγμα, αλλά υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές που συσσωρεύτηκαν μέσα από την ιστορία.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο μεταφράσαμε κυρίως «κλασικά» κείμενα είναι ότι πιστεύουμε ότι τα «σύγχρονα» αναρχικά κείμενα δεν πρέπει να μεταφράζονται, αλλά να παράγονται από εμάς, ακολουθώντας τις δικές μας απόψεις. Πιστεύουμε ότι το «κλασικό» είναι μια «παράδοση» και το «μοντέρνο» μια τακτική του αγώνα. Και πιστεύουμε ότι καθώς πρόκειται να εμπλακούμε σε αγώνα στην περιοχή της κορεατικής χερσονήσου, η τακτική μέθοδος θα πρέπει να αντανακλά το πλαίσιο της περιοχής.
Για παράδειγμα, ας δούμε το πρόβλημα της στέγασης. Η Κορέα ήταν ένα έθνος-κράτος που παραδοσιακά (με τον όρο «παραδοσιακά», μιλάμε για τα τελευταία 500 χρόνια περίπου) θεωρεί «το κράτος υπεύθυνο για την ευημερία του λαού του». Αυτό κάνει πολλά πράγματα διαφορετικά. Στην πραγματικότητα εξετάζεται πολιτικά το ενδεχόμενο το κράτος να κατέχει κατοικίες και να τις νοικιάζει σε άστεγους. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί η κατάληψη να είναι μια ουσιαστική τακτική; Τι θα λέγατε για μια απεργία ενοικίου; Ως εκ τούτου, παράγουμε κείμενα τα οποία επανερμηνεύουν τους «κλασικούς» υπό τις δικές μας κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και το ιστορικό πλαίσιο της Κορέας.
Τι θα μπορούσαν να μάθουν οι άνθρωποι από τον κορεατικό αναρχισμό, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα; Ποιες είναι οι πιο σημαντικές θεωρίες; Έχουν ακόμη θέση έννοιες όπως το juche, στην αρχική τους αντίληψη μιας «αυτόνομης, αυτορρυθμιζόμενης κοινοτικής ζωής»;
Στην Κορέα, υπάρχει ο όρος «반면교사». Σημαίνει ότι κάποιος που αποτυγχάνει μπορεί να είναι δάσκαλος για εσάς, γιατί σας διδάσκει τι δεν πρέπει να κάνετε. Αυτό θεωρούμε ότι είναι η κορεατική αναρχική παράδοση.
Όπως είπαμε προηγουμένως, το αναρχικό κίνημα στην Κορέα αναπτύχθηκε με το συναίσθημα της «εθνικής απελευθέρωσης» στο πλαίσιο της ιαπωνικής αυτοκρατορίας που αποίκισε την Κορέα, και έφτασε στο απόγειό του μετά την εθνική απελευθέρωση. Αν παρακολουθήσετε διεξοδικά την ιστορία του κορεατικού αναρχισμού, μπορείτε να δείτε ένα κίνημα με ιστορία 100 ετών να καταστρέφεται δραματικά μέσα σε 15 χρόνια. Δεν επρόκειτο για μια σταδιακή μείωση, αλλά για μια δραματική καταστροφή του κινήματος. Αυτό που βλέπουμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν από τον κορεατικό αναρχισμό είναι πόσο εύκολα μπορεί να αυτοκαταστραφεί ο αναρχισμός όταν συμπράττει με τις φρικτές μεταλλάξεις του ολοκληρωτισμού, όπως ο κρατισμός ή ο εθνικισμός. Οι παλιοί αναρχικοί της Κορέας συμμετείχαν στη δημιουργία της «προσωρινής ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ της Κορέας». Συνεργάστηκαν με το Εθνικιστικό Κόμμα της Κίνας ή το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Μετά την απελευθέρωση του κορεατικού έθνους, οι αναρχικοί δημιούργησαν ένα πολιτικό κόμμα για να βοηθήσουν τις δεξιές αυταρχικές κυβερνήσεις στο όνομα του αντιμπολσεβικισμού. Ενώ το έκαναν αυτό, απέτυχαν να διατηρήσουν τη σύνδεση με τις εργαζόμενες μάζες. Η σύμπραξη με τον ολοκληρωτισμό για την απόκτηση εξουσίας προς το παρόν ή για λόγους ευκολίας, θα σκοτώσει σίγουρα τον αναρχισμό. Μπορείτε να το μάθετε αυτό μέσω της Κορέας.
Ωστόσο, πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν πολλά από το κοινωνικό κίνημα της Κορέας. Επειδή πιστεύουμε ότι ενώ το «αναρχικό κίνημα» στην Κορέα έχει καταστραφεί, το κοινωνικό κίνημα στο σύνολό του είναι πιο «αναρχικό» από οπουδήποτε αλλού. Υπάρχει μια συνομοσπονδία συνδικάτων με 1,1 εκατομμύρια μέλη, τα οποία δεν κατευθύνονται από πολιτικά κόμματα ή ομάδες πρωτοπορίας. Οι εργαζόμενοι αναγνωρίζουν ότι ο αυτοελεγχόμενος αγώνας είναι αναπόφευκτος για την επίτευξη των δικών τους αιτημάτων και, ως εκ τούτου, πολεμούν τα αφεντικά τους. Όταν συνειδητοποιούν την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζόμενων μαζών υπό παρόμοιες συνθήκες, οργανώνουν γενικές απεργίες των 100Κ και την προετοιμάζουν για περισσότερο από ένα χρόνο. Χτίζουν κοινοτικές σχέσεις μέσα στο συνδικάτο με συναδέλφους που δούλευαν στην ίδια εταιρεία για περισσότερο από μια δεκαετία αλλά δεν γνώριζαν ποτέ ο ένας τον άλλον. Υπάρχουν κάποιοι «επαναστάτες σοσιαλιστές», ρεφορμιστές ή αριστεροί εθνικιστές που προσπαθούν να κατευθύνουν πολιτικά τη δύναμη των εργαζομένων, αλλά οι περισσότερες εργατικές μάζες δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτό.
Βλέποντας ότι αν και ο Κορεατικός Αναρχισμός έχει καταστραφεί, η Αναρχική μάζα είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν ότι ο αναρχισμός δεν υπάρχει σε κάποια φωτισμένα μυαλά ή σε κάποιου είδους επαναστατικά βιβλία, αλλά στη ζωντανή ζωή και δράση των μαζών.
Μας ρωτήσατε αν «έννοιες όπως το juche έχουν ακόμα θέση». Ήταν μπερδεμένο. Είμαστε γηγενείς Κορεάτες μερικών δεκαετιών. Αλλά ποτέ δεν έχουμε χρησιμοποιήσει τον όρο «τζούτσε» με άλλη έννοια από τον «τζουσεϊσμό» (jucheism) της ψευδοσοσιαλιστικής δικτατορίας της Βόρειας Κορέας. Η έννοια του «τζουτσέ» είναι μολυσμένη. Δεν σημαίνει πλέον «αυτόνομη, αυτορυθμιζόμενη κοινοτική ζωή». Αλλά η ιδέα της «αυτόνομης, αυτορυθμιζόμενης κοινοτικής ζωής» ζει στις μάζες.
Κατά τη διάρκεια του κινήματος για την ανεξαρτησία της Κορέας από την Ιαπωνία, οι αναρχικοί έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που προέκυπταν από ένα αυξανόμενο εθνικιστικό συναίσθημα τόσο εντός όσο και εκτός του κινήματος. Σήμερα, υπάρχουν πολλά εκκρεμή ζητήματα σχετικά με την επανένωση της κορεατικής χερσονήσου. Πώς αντιμετωπίζετε την πρόκληση του εθνικισμού σε ένα σύγχρονο πλαίσιο;
Πρώτα απ’ όλα, αντιμετώπισαν πραγματικά τις προκλήσεις του εθνικιστικού συναισθήματος; Απ’ όσο γνωρίζουμε, κάθε αναρχικός της εποχής εκείνης, κάθε ένας από αυτούς, από τους αναρχοσυνδικαλιστές μέχρι τους αναρχο-νιχιλιστές, συμφώνησε με τον εθνικισμό.
Είναι αδύνατο να μιλήσουμε για εθνικισμό στη σημερινή Κορέα χωρίς να μιλήσουμε για το πρόβλημα της επανένωσης. Πιστεύουμε ότι η πιο σημαντική προϋπόθεση καθώς και η μόνη μέθοδος επανένωσης είναι ο λαός της Βόρειας Κορέας να διαμορφώσει το δικό του αγώνα ενάντια στο φασιστικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας και ο λαός της Νότιας Κορέας να το κάνει ενάντια στο καπιταλιστικό καθεστώς της Νότιας Κορέας. Σε αντίθετη περίπτωση, κάθε είδους ομιλία για την επανένωση, είτε αυτή γίνεται υπό την ηγεσία της κυβέρνησης της Νότιας Κορέας (όπως ισχυρίζονται οι δεξιοί εθνικιστές) είτε υπό την ηγεσία της κυβέρνησης της Βόρειας Κορέας (όπως ισχυρίζονται οι αριστεροί εθνικιστές), θα επιφέρει αναπόφευκτα ένα φρικτό μέλλον. Αλλά οι ισχυρισμοί περί «επανένωσης από τα κάτω» δεν είναι παρά μια έκθεση μειοψηφίας.
Η επιρροή των εθνικιστικών δυνάμεων είναι τόσο βαθιά ριζωμένη σε αυτή την περιοχή. Είτε είναι «αριστερή» είτε «δεξιά», είτε «προοδευτική» είτε «συντηρητική», είναι δύσκολο να παραμείνει κανείς απαλλαγμένος από τις εθνικιστικές επιρροές. Μπορεί να μην είναι δυνατόν να σαρώσουμε αυτές τις επιρροές αυτή τη στιγμή. Αλλά προσπαθούμε να μην σιωπούμε για τον εθνικισμό. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε ενάντια στο εθνικιστικό συναίσθημα. Θα ασκήσουμε αγώνες ενάντια στο εθνικιστικό-ιμπεριαλιστικό κράτος της Κορέας, το οποίο εξελίσσεται σε οικονομική αυτοκρατορία της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού. Θα επικρίνουμε το δεσποτικό καθεστώς των πολέμαρχων που ονομάζεται «Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας», παρότι είναι κάτι σαν «Αυτός-που-δεν-πρέπει-να-να-ονομάζεται» μεταξύ του κορεατικού κοινωνικού κινήματος.
Ελπίζουμε ότι το να μιλήσουμε κατά του εθνικισμού από τη δική μας (μάλλον νέα για την κορεατική κοινωνία) οπτική γωνία, θα έχει νόημα, ακόμη και αν δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε τη βαθιά ρίζα του εθνικισμού.
Γενικότερα, ποιους συγκεκριμένους αγώνες αντιμετωπίζετε στην Κορέα και πώς τους αμφισβητείτε;
Ίσως ένα εκπληκτικό γεγονός: Δεν καταπιεζόμαστε με κανέναν τρόπο επειδή είμαστε αναρχικοί αυτή τη στιγμή. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα από τα μέλη μας βρίσκονται υπό παρακολούθηση από την κυβέρνηση, τους έχουν επιβληθεί υψηλά πρόστιμα ή έχουν φυλακιστεί. Αλλά αυτό δεν γίνεται επειδή είναι αναρχικοί, αλλά επειδή είναι μέλη ενός μαχητικού συνδικάτου. Συνελήφθησαν ενώ συμμετείχαν σε μαζικές διαδηλώσεις και αντιστάθηκαν σθεναρά όταν η αστυνομία εισέβαλε βίαια τα γραφεία της συνομοσπονδίας συνδικάτων και τα κατέσχεσε. Ελπίζουμε πραγματικά να μας καταπιέσει το κράτος, το κεφάλαιο ή το καθεστώς, καθώς το καθεστώς δεν καταπιέζει κανέναν που δεν αποτελεί απειλή για το καθεστώς. Το γεγονός ότι δεν καταπιεζόμαστε δείχνει ειρωνικά πόσο λίγο απειλούν το καθεστώς οι επαναστάτες αναρχικοί.
Ως εκ τούτου, ο πιο επώδυνος αγώνας που έχουμε να αμφισβητήσουμε είναι η αδιαφορία απέναντι στον αναρχισμό, και το πιο λυπηρό, το γεγονός ότι ο αναρχισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά περίγελος εδώ και πολύ καιρό. Όπως είπαμε νωρίτερα, υπήρξε μια εποχή ψευδο-αναρχικών – «Αναρχο-Μπιτκοϊνιστές», «Αναρχο-Ρατσιστές», «Anarcho-Draftists» – που αυτοανακηρύχθηκαν «Αναρχικοί». Φυσικά, κανείς δεν θεωρεί τον αναρχισμό ως σοβαρή μέθοδο κοινωνικού μετασχηματισμού.
Ορισμένοι από αυτούς τους «αναρχικούς» στην Κορέα πιστεύουν ότι βρίσκονται υπό την καταπίεση και την επιτήρηση του κράτους. Τίποτα άλλο παρά παράνοια, λέμε εμείς. Το κράτος της Δημοκρατίας της Κορέας είναι απασχολημένο με την καταπίεση και την παρακολούθηση πιο απειλητικών ομάδων, όπως οι μαρξιστές-λενινιστές ή οι αριστεροί εθνικιστές.
Ως εκ τούτου, προκαλούμε αυτόν τον αγώνα ενάντια στην «αδιαφορία» συμμετέχοντας σε όσο το δυνατόν περισσότερες μαζικές δράσεις. Όταν το κάνουμε αυτό, φέρνουμε το μεγαλύτερο μέγεθος της σημαίας μας που μπορούμε να χειριστούμε, με την ένδειξη «Αναρχική Αλληλεγγύη» γραμμένη στο μεγαλύτερο δυνατό μέγεθος γραμματοσειράς. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή είμαστε επιδειξιομανείς. Στην Κορέα, μαζικές διαδηλώσεις των 10Κ-100Κ ατόμων πραγματοποιούνται αρκετές φορές το χρόνο. Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που συμμετείχαμε ατομικά σε αυτές τις διαδηλώσεις, αλλά δεν έχουμε δει ποτέ κανενός είδους «μαύρη σημαία» εκεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κρατάμε τη μεγάλη σημαία. Προσπαθούμε να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει ότι ‘οι αναρχικοί μπορούν να διεκδικήσουν σοβαρά τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Οι αναρχικοί μπορούν να είναι μαζί με τις λαϊκές μάζες».
Ποιες τακτικές χρησιμοποιείτε όταν προσπαθείτε να προσεγγίσετε το κοινό;
Τα μέλη της Αναρχικής Αλληλεγγύης είναι «υλιστές» που «υποστηρίζουν τον άμεσο αγώνα στον τομέα της βιομηχανίας και της οικονομίας», ενώ επιδιώκουν να σχηματίσουν μια «εθελοντική ομοσπονδία εργαζομένων». Έτσι, είναι φυσικό να κάνουμε χρήση της τακτικής της ταξικής πάλης. Μιλάμε για τις εργαζόμενες μάζες που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή.
Υπάρχουν κάποια μέλη που είναι φοιτητές πανεπιστημίου. Επισκέπτονται τους εργαζόμενους στην καθαριότητα και τους εργαζόμενους σεκιούριτι (καθώς οι περισσότεροι από αυτούς έχουν «μη τακτικές» δουλειές) και μιλούν για το πιθανό σωματείο που μπορούν να οργανώσουν οι ίδιοι.
Ένας από εμάς εργάζεται σε μια διεθνή εμπορική εταιρεία. Επισκέπτεται άλλες χώρες (δεν θα διευκρινίσουμε ποια χώρα, για λόγους ασφαλείας) με την επαγγελματική του βίζα και μοιράζει κάποια φυλλάδια που φτιάξαμε για τα ελεύθερα συνδικάτα.
Ένας από εμάς είναι ενεργό μέλος και οργανωτής ενός συνδικάτου, ο οποίος δίνει πάντα τον καλύτερό του εαυτό για να οργανώσει τους ανοργάνωτους εργαζόμενους και να συμπαρασταθεί στους αγώνες τους.
Παράλληλα, εκδίδουμε κάποια θεωρητικά έργα για να φτιάξουμε καλύτερο έδαφος για το αναρχικό κίνημα που θα έρθει.
Μεταφράζουμε κάποια αναρχικά κείμενα, γιατί δεν θέλουμε ο Αναρχισμός να είναι ένα «ελιτίστικο» ή «ακαδημαϊκό» ρεύμα που απαιτεί να είσαι πολύγλωσσος για να είσαι αναρχικός, καθώς δεν υπάρχουν κείμενα στην κορεατική γλώσσα.
Παράγουμε τα δικά μας κείμενα, γιατί θέλουμε να ανακοινώσουμε ότι είναι δυνατόν να ερμηνεύσουμε τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της Κορέας από μια αναρχική οπτική γωνία.
Εκδίδουμε βιβλία σχετικά με αυτά τα κείμενα. Δεν είναι μόνο επειδή επιθυμούμε να διανέμουμε αναρχικά κείμενα. Αλλά μάλλον θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τη «νόμιμη υποχρέωσή» μας να «παρουσιάζουμε δείγματα οποιουδήποτε τυπωμένου βιβλίου στην εθνική βιβλιοθήκη» ως μέσο διάδοσής μας.
Διατηρούμε τη δική μας ομάδα μελέτης. Κάνοντας αυτό, επιδιώκουμε να σχηματίσουμε συγκεντρώσεις αναρχικών εκεί που πριν υπήρχαμε μόνο ως άτομα.
Ομαδοποιούμε αυτές τις ατομικές δράσεις κάτω από το όνομα Αναρχική Αλληλεγγύη. Και μέσω της ομαδοποίησης, βρίσκουμε δυνατό να τις επεκτείνουμε. Αυτή είναι η «τακτική» μας.
Αν είχατε κάποια συμβουλή για ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν ένα κίνημα σαν το δικό σας, ποια θα ήταν αυτή;
Θα υπάρξουν δύο συμβουλές. Πρώτον, σας παρακαλούμε να μην μένετε στον κόσμο του διαδικτύου και αντ’ αυτού να ενεργείτε στον πραγματικό κόσμο. Γνωρίζουμε ότι το διαδίκτυο μπορεί να αποτελέσει σημαντικό μέσο δράσης. Είναι εύκολο να ομαδοποιηθούν οι άνθρωποι σε μάζες στο διαδίκτυο, και αυτές οι δημοφιλείς ομάδες μπορούν να επηρεάσουν τον πραγματικό κόσμο, σίγουρα. Αλλά η ουσία είναι ότι η επιρροή επεκτείνεται στον «πραγματικό κόσμο». Εάν αυτές οι διαδικτυακές ομάδες δεν προσπαθούν να επηρεάσουν τον «πραγματικό κόσμο», η φωνή τους δεν μπορεί να είναι παρά κείμενο. Το κείμενο μπορεί να γραφτεί, να πάρει «Likes», αλλά δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο. Η επιρροή των κειμένων μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την πραγμάτωση του κειμένου στον πραγματικό κόσμο.
Αν πρόκειται να μεταμορφώσετε οποιονδήποτε κόσμο, η μετασχηματιστική δράση πρέπει να αναληφθεί στον στοχευμένο κόσμο. Και δεν θέλουμε να μετασχηματίσουμε το διαδίκτυο, αλλά τον πραγματικό κόσμο, έξω από το διαδίκτυο, εκεί όπου ζούμε, όπου οι μάζες ζουν με τους άλλους, δουλεύοντας, ιδρώνοντας, επικοινωνώντας και καταπιέζονται από τις αρχές. Πρέπει να είμαστε μαζί με τις μάζες, να αναλύουμε την πραγματικότητα, να αγωνιζόμαστε ενάντια στις καταπιεστικές αρχές. Η κοινωνική επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ από εκατομμύρια tweets του #SocialRevolution.
Η άλλη συμβουλή είναι: παρακαλούμε αποφασίστε τι θα θέλατε να κάνετε με την οργάνωση πριν δημιουργήσετε μια οργάνωση. Μια οργάνωση είναι ένα μέσο για την επίτευξη του στόχου. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι ο ίδιος ο στόχος. Ας μιλήσουμε για εμάς ως παράδειγμα. Χρειάστηκαν έξι μήνες συζητήσεων για το τι πρέπει να κάνουμε προτού τα δύο πρώτα μέλη αποφασίσουν να δημιουργήσουν μια οργάνωση. Καθώς περισσότερα μέλη προσχώρησαν στο εγχείρημα, χρειάστηκαν άλλοι τρεις μήνες για να καθορίσουμε τι είδους αναρχικό κίνημα θέλουμε να δημιουργήσουμε και μπορούμε να δημιουργήσουμε. Χρειάστηκαν άλλοι έξι μήνες εργασίας πάνω στην Πλατφόρμα μας. Και φτάσαμε στο κοινό αφού συμφωνήσαμε στις αρχές. Πιστεύουμε ότι αυτή η περίοδος συζήτησης και σκέψης μας επιτρέπει να σταθούμε δυνατοί όταν οι αγώνες των λαϊκών κινημάτων μας χτυπήσουν.
Γι’ αυτό, σας παρακαλούμε να μην δημιουργείτε μια οργάνωση, να συγκεντρώνετε κόσμο στην οργάνωση και να ρωτάτε τον κόσμο τι να κάνει. Παρακαλούμε καλέστε τον κόσμο για το τι πρέπει να κάνει και ρωτήστε τον πώς να το κάνει, και στη συνέχεια δημιουργήστε την οργάνωση. Οι άνθρωποι δεν είναι ηλίθιοι. Θα απορρίψουν εύκολα αυτές τις οργανώσεις χωρίς στόχους. Και αυτό θα κάνει τον αναρχισμό πάλι περίγελο.
*Η συνέντευξη στα αγγλικά: https://www.thecommoner.org.uk/an-interview-with-anarchist-yondae/ Απόδοση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης
