Τρεις Ισραηλινοί αρνητές στράτευσης: “Δεν θα συμμετάσχουμε σε γενοκτονία”.
Οι αντιρρησίες συνείδησης Yuval Moav, Itamar Greenberg και Oryan Mueller εξηγούν γιατί είναι πρόθυμοι να πάνε στη φυλακή για να αντιταχθούν στον πόλεμο.
Του Oren Ziv για το +972 Magazine. Μετάφραση: alerta.gr
Αυτή την εβδομάδα, τρεις 18χρονοι αντιρρησίες συνείδησης παρουσιάστηκαν στο κέντρο στρατολόγησης του ισραηλινού στρατού Tel Hashomer, κοντά στο Τελ Αβίβ, και δήλωσαν την άρνησή τους να υπηρετήσουν την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατοχή και τον τρέχοντα πόλεμο στη Γάζα. Ο Yuval Moav, ο Oryan Mueller και ο Itamar Greenberg δικάστηκαν ο καθένας και καταδικάστηκαν αρχικά σε 30 ημέρες στρατιωτική φυλάκιση, η οποία είναι πιθανό να παραταθεί. Οι μόνοι άλλοι αρνούμενοι που αντιτάχθηκαν δημοσίως στη στράτευση για πολιτικούς λόγους από τις 7 Οκτωβρίου – ο Tal Mitnick, ο Ben Arad και η Sophia Orr – αφέθηκαν πρόσφατα ελεύθεροι αφού εξέτισαν ποινές φυλάκισης συνολικής διάρκειας 185 ημερών, 95 ημερών και 85 ημερών αντίστοιχα.
Οι τρεις τελευταίοι αρνητές – οι οποίοι συνοδεύονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας άρνησης από το δίκτυο αντιρρησιών συνείδησης Mesarvot – εξέδωσαν ατομικές δηλώσεις πριν εμφανιστούν στο στρατοδικείο. Ο Greenberg, ο οποίος μεγάλωσε στην υπερορθόδοξη πόλη Bnei Brak, δήλωσε ότι αρχικά είδε την κατάταξη ως έναν τρόπο να ενσωματωθεί περισσότερο στην ισραηλινή κοινωνία, πριν συνειδητοποιήσει ότι “η πόρτα στην ισραηλινή κοινωνία περνάει μέσα από την καταπίεση και τη δολοφονία ενός άλλου λαού”. Πρόσθεσε: “Μια δίκαιη κοινωνία δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω σε κάννες όπλων”.
Ο Moav απηύθυνε τη δήλωσή του στους Παλαιστίνιους. “Με την απλή μου πράξη, θέλω να σταθώ αλληλέγγυος μαζί σας”, είπε. “Αναγνωρίζω επίσης ότι δεν εκπροσωπώ τη γνώμη της πλειοψηφίας στην κοινωνία μου. Αλλά με την πράξη μου, ελπίζω να υψώσω τη φωνή όσων από εμάς περιμένουν την ημέρα που θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέλλον [και] μια κοινωνία βασισμένη στην ειρήνη και την ισότητα, όχι στην κατοχή και το απαρτχάιντ”.
Ο Μιούλερ μίλησε για το πώς η εκδίκηση είναι ο κινητήριος μοχλός που κινεί τον κύκλο της αιματοχυσίας. “Ο πόλεμος στη Γάζα είναι ο πιο ακραίος τρόπος με τον οποίο το κράτος του Ισραήλ εκμεταλλεύεται την ανάγκη για εκδίκηση για να προωθήσει την καταπίεση και τον θάνατο στο Ισραήλ-Παλαιστίνη”, είπε. “Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο δεν είναι αρκετός. Πρέπει να πολεμήσουμε τους δομικούς μηχανισμούς που τον υποκινούν”.
Αρκετές δεκάδες άνθρωποι ήρθαν να υποστηρίξουν τους αρνητές σε μια διαδήλωση έξω από το κέντρο στρατολόγησης το πρωί της Δευτέρας, καθώς ο Moav έλαβε την ποινή του. Σε κοντινή απόσταση, εκατοντάδες υπερορθόδοξοι Εβραίοι πραγματοποίησαν επίσης μια έντονη διαμαρτυρία στο σημείο, την πρώτη ημέρα της υποχρεωτικής στράτευσής τους μετά την απόφαση-ορόσημο του Ανώτατου Δικαστηρίου του περασμένου μήνα, η οποία ανέτρεψε μια στρατιωτική εξαίρεση δεκαετιών.
Έφιπποι αστυνομικοί καταστέλλουν διαμαρτυρία υπερορθόδοξων Εβραίων κατά της υποχρεωτικής στράτευσης, στο κέντρο στρατολόγησης του ισραηλινού στρατού Tel Hashomer, κοντά στο Τελ Αβίβ, 5 Αυγούστου 2024. (Oren Ziv)
Οι Χαρεντίμ αρχικά θεώρησαν ότι οι αριστεροί διαδηλωτές ήταν κοσμικοί που είχαν έρθει για να διαδηλώσουν εναντίον τους, αλλά οι δύο ομάδες διαδηλωτών σύντομα βρήκαν κοινό έδαφος στην κοινή τους αντίθεση στο στρατό. “Η ιερή Τορά μας απαγορεύει [να συμμετέχουμε] στον πόλεμο, την κατοχή και τον στρατό”, είπε ένας υπερορθόδοξος διαδηλωτής, υπό το χειροκρότημα όσων υποστήριζαν τους αρνητές. “Δεν πρέπει να προκαλούμε τα [μη εβραϊκά] έθνη, πρέπει να συμβιβαστούμε σε ό,τι είναι δυνατό, γιατί το πιο σημαντικό πράγμα είναι η ζωή, όχι ο θάνατος”.
Πριν μπουν στη φυλακή, οι τρεις έφηβοι μίλησαν στο περιοδικό +972 και στο Local Call για τους λόγους της άρνησής τους, τις αντιδράσεις των γύρω τους και τις προοπτικές να πείσουν περισσότερους Ισραηλινούς για τη θέση τους. Η συζήτηση έχει υποστεί επεξεργασία για λόγους έκτασης και σαφήνειας.
Πώς καταλήξατε στην απόφαση να αρνηθείτε;
Mueller: Γεννήθηκα στο Τελ Αβίβ και όλη η πολιτική μου εκπαίδευση ξεκίνησε στο σπίτι. Προέρχομαι από μια οικογένεια που είναι επικριτική απέναντι στην κατοχή και σε άλλα πολιτικά προβλήματα, αλλά εξακολουθούσε να είναι ένα σιωνιστικό σπίτι και ολόκληρη η οικογένειά μου υπηρέτησε στο στρατό. Υπήρχε η προσδοκία ότι θα υπηρετούσα κι εγώ. Αλλά στη συνέχεια έμαθα και κατάλαβα περισσότερα, και όταν ξέσπασε ο πόλεμος [και διάβασα] τις μαρτυρίες που βγήκαν από τη Γάζα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αρνηθώ.
Νομίζω ότι η βιαιότητα υπονόμευσε [για μένα] την ιδέα ότι μπορείς να κάνεις διάκριση μεταξύ της κατοχής από τη μια πλευρά και του κράτους του Ισραήλ από την άλλη, και ότι αυτά είναι ξεχωριστά πράγματα. Το επίπεδο της καταστροφής και του θανάτου στη Γάζα και η έλλειψη προσοχής που λαμβάνει στο Ισραήλ – ή ο τρόπος με τον οποίο αποκρύπτεται ενεργά – έσπασε αυτή τη δυσαναλογία.
Γκρίνμπεργκ: Μπέργκενμπεργκ: Αφού μεγάλωσα σε ένα υπερορθόδοξο σπίτι, πέρασα από διαδικασίες πολιτικής και θρησκευτικής αμφισβήτησης. Άφησα τη θρησκεία, και επειδή ήμουν πολύ πολιτικοποιημένο άτομο από μικρός, αυτό με κατεύθυνε προς τη δικαιοσύνη και έφτασα εκεί που είμαι σήμερα. Νομίζω ότι η απόφαση να αρνηθώ είναι άμεσο αποτέλεσμα αυτού.
Σε μια υπερορθόδοξη οικογένεια, υποτίθεται ότι δεν είναι μεγάλη υπόθεση να μην υπηρετείς, αλλά εγώ μεγάλωσα με έναν πατέρα που υπηρέτησε στην εφεδρεία για 25 χρόνια, και ακόμη και τώρα είναι στην εφεδρεία για 10 μήνες. Αυτό επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα στο σπίτι. Δεν είναι εύκολο. Δεν μιλάω γι’ αυτό μαζί τους γιατί ξέρω πόσο επώδυνο είναι. Αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο στην όλη διαδικασία. Το πραγματικό κόστος της άρνησης δεν είναι η φυλακή αλλά αυτό που συμβαίνει έξω. Με ενδιαφέρει το τίμημα που πληρώνει [η οικογένειά μου], γιατί δεν το αξίζουν. Προσπαθώ να μην τους πληγώσω πάρα πολύ.
Ο Yuval Moav χαιρετάει φίλους και υποστηρικτές πριν εισέλθει στο κέντρο στρατολόγησης του ισραηλινού στρατού Tel Hashomer, κοντά στο Τελ Αβίβ, 5 Αυγούστου 2024. (Oren Ziv)
Moav: Είμαι από το Kfar Netter, ένα moshav κοντά στη Νετάνια. Όπως και ο Oryan, μεγάλωσα σε μια αριστερή σιωνιστική οικογένεια, αλλά σε ένα λιγότερο πολιτικοποιημένο σπίτι. Έπαιξαν ρόλο στο ποιος είμαι, αλλά η άρνησή μου δεν προήλθε από εκεί. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν τυχερός που εκτέθηκα σε διεθνές περιεχόμενο που μου επέτρεψε να αλλάξω γνώμη για τον τόπο που ζω.
Συνειδητοποίησα ότι πραγματικά δεν ήξερα τι συνέβαινε εδώ. Μόλις άρχισα να ενδιαφέρομαι και να κάνω ερωτήσεις, είδα ότι ήμουν μόνος μου: Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να καταταγώ επειδή πρόκειται για στρατό κατοχής, και παρόλο που ήξερα ότι υπήρχαν και άλλοι που αρνήθηκαν, ένιωθα εντελώς μόνος με την εμπειρία μου και τον λόγο από τον οποίο προήλθε η απόφασή μου. Τότε άκουσα για τους αρνητές στράτευσης, για το Mesarvot, για τους ανθρώπους που βγαίνουν και λένε την αλήθεια τους και πληρώνουν το τίμημα, και συνειδητοποίησα ότι ανήκα εκεί, ότι δεν ήμουν μόνος.
Αν με ρωτήσετε γιατί αρνούμαι σήμερα, η απάντηση είναι, σε τελική ανάλυση, επειδή αρνούμαι να συμμετάσχω σε γενοκτονία. Έχω δεχτεί βία [για την απόφασή μου], αλλά συνεχίζω. Ο πόλεμος ενίσχυσε τη θέση μου.
Επηρέασε την απόφασή σας το γεγονός ότι βιώσατε την κατοχή από πρώτο χέρι;
Γκρίνμπεργκ: Είμαι ενεργός (με ακτιβιστικές δράσεις αλληλεγγύης) στη Δυτική Όχθη, κυρίως στο χωριό Μούχμας [μια παλαιστινιακή κοινότητα που αντιμετωπίζει τακτικά τη βία των εποίκων που υποστηρίζεται από το στρατό]. Το να είσαι παρών στη Δυτική Όχθη αλλάζει τις αντιλήψεις, σε εξοικειώνει με την κατοχή και την καταπίεση και σε μετατρέπει από ακροατή σε φυσικό μέτοχο της εμπειρίας. Ενώ δεν το βιώνω ο ίδιος, έχω φίλους που αντιμετωπίζουν καθημερινά καταπίεση, ανθρώπους που θέλουν να τους διώξουν από τα σπίτια τους. Όταν το βλέπεις με τα μάτια σου, δεν φεύγει. Περπατάω εδώ γύρω, αλλά το μυαλό μου είναι εκεί.
Mueller: Δεν είχα την ευκαιρία να το βιώσω, αλλά σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος της ισραηλινής κοινωνίας, ήμουν εκτεθειμένος σε μαρτυρίες από το πεδίο, κυρίως στο διαδίκτυο. Είμαι ενεργός σε φόρουμ για πολιτικές συζητήσεις. Όταν προσπαθώ να μιλήσω για αυτές τις μαρτυρίες με ανθρώπους που δεν έχουν εκτεθεί σε αυτές, συναντώ ένα τεράστιο τείχος που χωρίζει τους Ισραηλινούς από αυτό που συμβαίνει 5 χιλιόμετρα νότια από εκεί που ζουν. Δεν ξέρω τι είδους πολιτισμική αναταραχή θα χρειαζόταν για να αρχίσουν να βλέπουν τις μαρτυρίες που έρχονται από τη Γάζα στις ισραηλινές ειδήσεις- προς το παρόν απλά δεν το βλέπουμε.
Αν μπορείτε να μιλήσετε γι’ αυτό, πρέπει να το κάνετε: για το μέγεθος της καταστροφής και του θανάτου στη Γάζα, για την καταπίεση και για το πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του απαρτχάιντ στη Δυτική Όχθη. Υπάρχει ένα όριο στο πόσα [βίντεο με] παιδιά χωρίς χέρια μπορείς να παρακολουθήσεις μέχρι να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά.
Παλαιστίνιοι αποχαιρετούν τους συγγενείς τους που σκοτώθηκαν σε ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, στο νοσοκομείο Al-Najjar στην πόλη Ράφα, στη νότια Λωρίδα της Γάζας, 21 Απριλίου 2024. (Abed Rahim Khatib/Flash90)
Moav: Moav: Η διαδικασία μου ήταν πιο προσωπική. Η κύρια αιτία της ριζοσπαστικοποίησής μου έχει να κάνει με την ισραηλινή κοινωνία και την αδιαφάνεια της. Τελικά, αποφάσισα να μην καταταγώ επειδή ήρθα σε επαφή σε διεθνές περιεχόμενο. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο μέσος Ισραηλινός γνωρίζει λιγότερα για το τι συμβαίνει 2 χιλιόμετρα από το σπίτι του από ό,τι όποιος έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο στο εξωτερικό, και συναντάς μηδενική συμπάθεια από πολλούς ανθρώπους, μερικούς μεγαλύτερους από εσένα, οι οποίοι υποτίθεται ότι σε προστατεύουν.
Βλέπετε την άρνησή σας ως έναν τρόπο να προσπαθήσετε να επηρεάσετε την ισραηλινή κοινωνία – ειδικά στο σημερινό ακραίο περιβάλλον, όπου πολλοί δεν έχουν καμία διάθεση να ακούσουν αντιπολεμικές φωνές;
Γκρίνμπεργκ: Μπέργκενμπεργκ: Νομίζω ότι αυτό είναι ένα σημαντικό μήνυμα προς την ισραηλινή κοινωνία: να αρχίσουν να λένε όχι. Προτρέπω τους συνομηλίκους μου να σκεφτούν τι κάνουν. Η κατάταξη είναι μια πολιτική επιλογή και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Έχουμε το δικαίωμα να επιλέγουμε σε τι πιστεύουμε.
Mueller: Η άρνηση είναι σαν να κρατάμε έναν καθρέφτη στην ισραηλινή κοινωνία, πρώτα απ’ όλα για να δείξουμε ότι είναι δυνατόν να αντισταθούμε στη μιλιταριστική μηχανή θανάτου και στον κύκλο της αιματοχυσίας. Δεν χρειάζεται να συμμετέχουμε σε αυτό. Είναι επίσης ένα είδος πλατφόρμας που επιτρέπει να δείξουμε στην ισραηλινή κοινωνία τι συμβαίνει πέρα από αυτό που βλέπουμε στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία δεν αποκαλύπτουν πραγματικά τι συμβαίνει στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Moav: Σε αντίθεση με τους φίλους μου, είμαι λιγότερο αισιόδοξος σχετικά με τον αντίκτυπο αυτού που κάνουμε στην ισραηλινή κοινωνία, και τελικά είναι επίσης λιγότερο σημαντικό για μένα. Πρώτα απ’ όλα, το κάνω αυτό από αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό και με την ελπίδα να υψώσω τη φωνή των ανθρώπων στην ισραηλινή κοινωνία που περιμένουν την ημέρα που θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέλλον. Αλλά το κάλεσμά μου απευθύνεται πρώτα και κύρια στον παλαιστινιακό λαό.
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό για μένα να το κάνω αυτό και για τους ανθρώπους που αγαπώ, για να τους δείξω ότι υπάρχει και άλλος τρόπος. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα σταματήσουν και θα σκεφτούν όταν φέρουν όπλα και τους ζητείται να κάνουν πράγματα που μπορεί να μην θέλουν να κάνουν. Ελπίζω επίσης ότι θα φτάσει στον κόσμο, γιατί τελικά οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο βλέπουν τη φρίκη που συμβαίνει στη Γάζα.
Οι αντιρρησίες συνείδησης Oryan Mueller, Itamar Greenberg, Yuval Moav συμμετέχουν σε διαμαρτυρία στο κέντρο στρατολόγησης του ισραηλινού στρατού Tel Hashomer, κοντά στο Τελ Αβίβ, 5 Αυγούστου 2024. (Oren Ziv)
Γκρίνμπεργκ: Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μήνυμα προς την Παλαιστινιακή κοινωνία είναι πως υπάρχουν άνθρωποι εδώ που αγωνίζονται, ίσως όχι αρκετά αλλά αγωνίζονται και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα πολύ βαρύ προσωπικό τίμημα για την επιλογή τους να αγωνιστούν για τη δικαιοσύνη και την ισότητα.
Mueller: Μιούλερ: Υπάρχει η ευρύτερη εικόνα της σύγκρουσης και της κατοχής, ως μια ολόκληρη ιστορική διαδικασία, αλλά υπάρχει και ο άμεσος αγώνας εναντίον του πολέμου και του θανάτου που πρέπει να σταματήσουν. Και ο πιο πρακτικός τρόπος συμμετοχής σε αυτόν τον αγώνα είναι η άρνηση.
Σε αντίθεση με πολλούς αρνητές στράτευσης του παρελθόντος, η άρνησή σας έρχεται σε καιρό πολέμου. Πιστεύετε ότι αυτό δίνει πρόσθετο νόημα στην απόφαση;
Γκρίνμπεργκ: Greenberg: Είχαμε μια συζήτηση για το προνόμιο της άρνησης, και νομίζω ότι η άρνηση κατά τη διάρκεια του πολέμου είναι πραγματικά προνόμιο. Αλλά η άρνηση είναι επίσης η ισχυρότερη πράξη που μπορούμε να κάνουμε μπροστά στον πόλεμο.
Mueller: Αν μπορώ να αποτρέψω έναν Ισραηλινό από το να πάει στη Γάζα, από το να σκοτώσει και να πεθάνει, τότε αυτό αξίζει τον κόπο. Και φυσικά, θέλουμε να υποστηρίξουμε και να προωθήσουμε τον αγώνα κατά της κατοχής. Η αλλαγή που υφίσταται η ισραηλινή συνείδηση αρκετά εκτεταμένα κατά τη διάρκεια του πολέμου μετατρέπει την άρνησή μας σε κάτι ακόμη πιο περιθωριακό από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Πηγαίνουμε ενάντια στην ισραηλινή κοινωνία και λέμε: “Όχι, δεν χρειάζεται να χτίζουμε μνημεία για τους νεκρούς, αν μπορούμε να αποτρέψουμε τους θανάτους εξ αρχής”.
Moav: Στο τέλος της ημέρας, αυτό που είναι πιο σημαντικό για μένα να πω είναι ότι αρνούμαι να συμμετάσχω σε γενοκτονία. Μιλώντας για προνόμια, δεν θα πάω στη φυλακή με καθαρή συνείδηση γιατί δεν ξέρω αν κάνω αρκετά, δεν ξέρω ποια είναι η ευθύνη μου σε αυτή την κατάσταση. Αναγνωρίζω ότι οι νεότεροι άνθρωποι και τα παιδιά της ηλικίας μου στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη δεν μπορούν να κάνουν κάτι παρόμοιο με μένα- δεν μπορούν να αποφασίσουν ότι αρνούνται να σηκώσουν τα όπλα, να επικοινωνήσουν αυτή την πράξη και να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την κατάσταση και των δύο λαών.
Είναι η άρνησή σας και μια δήλωση κατά του μιλιταρισμού που έχει ενταθεί περαιτέρω στο Ισραήλ μετά τον πόλεμο;
Moav: Ναι. Είμαστε άνθρωποι της ειρήνης. Αλλά υπάρχει κάτι μεγαλύτερο εδώ, μια διαδικασία που διαφθείρει την κοινωνία. Η δική μας είναι μια κοινωνία που μπορεί να παραμείνει σιωπηλή μπροστά σε εγκλήματα τέτοιου μεγέθους. Είναι μια κοινωνία όπου αυτή τη στιγμή το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω ως άνθρωπος, όσο οδυνηρό και αν είναι να το πω, είναι να διαχωρίσω τον εαυτό μου από αυτήν. Αν το να επαναλαμβάνω ξανά και ξανά, ότι αρνούμαι να γίνω συνένοχος σε γενοκτονία, ή ακόμα και να πω αυτή τη φράση, μπορεί να βλάψει την ικανότητά μου να προσεγγίσω το ισραηλινό κοινό, ας είναι έτσι.
Greenberg: Είναι λίγο περίπλοκο. Θα ήθελα πολύ να σας πω ναι, γιατί πιστεύω ότι ο μιλιταρισμός είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα. Στην ηλικία των 12 ετών, αποφάσισα να καταταγώ επειδή κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο τρόπος ενσωμάτωσης μου στην ισραηλινή κοινωνία και νομίζω ότι ήταν μια από τις πιο ακριβείς παρατηρήσεις που έκανα. Είναι μια τόσο μεγάλη αδικία για όλους όσους μεγάλωσαν σε αυτή την κοινωνία – αυτός είναι ο τρόπος για να γίνεις μέρος της; Δυστυχώς, η απάντηση είναι ναι. Αλλά η δημόσια άρνηση στράτευσης έχει επίσης μια μιλιταριστική πτυχή, της κινητοποίησης για έναν σκοπό, απλώς διαφορετικό σκοπό.
Οι αντιρρησίες συνείδησης Oryan Mueller, Itamar Greenberg, Yuval Moav στο κέντρο στρατολόγησης του ισραηλινού στρατού Tel Hashomer, κοντά στο Τελ Αβίβ, 5 Αυγούστου 2024. (Oren Ziv)
Mueller: Μέσα στο Mesarvot, υπάρχει ένας ρόλος που ονομάζεται συνοδός: ένας πρώην αρνητής που εξέτισε ποινή στη φυλακή και βοηθά στην προετοιμασία του μελλοντικού αρνητή, είτε πρόκειται για ψυχική προετοιμασία όσον αφορά τις δυσκολίες της διαδικασίας που οδηγεί στη φυλάκιση, είτε για την κατανόηση της ζωής στη φυλακή, την εκμάθηση κόλπων που μπορούν να κάνουν την καθημερινή ζωή ευκολότερη, τη γνώση των νόμων, των διαδικασιών και της ρουτίνας.
Περίπου σαν ένα προ-στρατιωτικό πρόγραμμα προετοιμασίας.
Γκρίνμπεργκ: Greenberg: Ένα προπαρασκευαστικό μάθημα πριν από την άρνηση στράτευσης – αυτό είναι το όνειρο.
Moav: Η βασική συμβουλή ήταν ότι όσο περισσότερο μιλάς, τόσο περισσότερο σε πηδάνε.
Τα βιβλία και τα CD επιτρέπονται στο εσωτερικό της φυλακής, με την προϋπόθεση ότι θα ελεγχθούν και θα εγκριθούν στην είσοδο. Τι θα φέρετε μαζί σας;
Mueller: Πρώτα απ’ όλα,το “Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι: Από τον κύκλο της βίας στη συζήτηση της ανθρωπότητας” του Τζόναθαν Γκλόβερ. Είναι ένα σπουδαίο βιβλίο, αλλά εξαιρετικά δύσκολο, και το διαβάζω αργά. Θα φέρω επίσης το βιβλίο του Ilan Pappe “The Biggest Prison on Earth” (Η μεγαλύτερη φυλακή στη γη) και πολύ εβραϊκή πεζογραφία. Έχω ένα CD του Johnny Cash, το “At Folsom Prison”, το οποίο ηχογράφησε σε μια ομοσπονδιακή φυλακή των ΗΠΑ. Έχω επίσης ένα CD των OutKast που πήρα από τον αρνητή Ben Arad, το οποίο είμαι πολύ ενθουσιασμένος που θα πάρω μαζί μου.
Greenberg: Έχω αρκετά βιβλία για τα οικονομικά. Στόχος μου είναι να έχω τη νομιμοποίηση να εκφράζω μια οικονομική άποψη, διότι αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαίνω τα οικονομικά. Έχω ένα βιβλίο για τα οικονομικά του Βιετνάμ, για παράδειγμα.
Moav: Θα φέρω μερικά καλά έργα του Μαρξ και άλλα κλασικά έργα που στη φυλακή θα μου είναι πιο εύκολο να τα διαβάσω. Πρέπει να συνεχίσω να μαθαίνω.
Itamar, μεγάλωσες σε ένα υπερορθόδοξο σπίτι, και την ημέρα που εμφανίζεσαι στο κέντρο στρατολόγησης, διαδηλωτές Χαρέντι διαδηλώνουν στο ίδιο μέρος κατά της υποχρεωτικής στράτευσης. Πώς βλέπεις τον αγώνα τους κατά της επιστράτευσης;
Γκρίνμπεργκ: Μπορώ να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο οι υπερορθόδοξοι αρνούνται να καταταγούν: παραβιάζει τη θρησκεία τους, οπότε δεν θέλουν να συναινέσουν σε αυτό. Μπορώ επίσης να καταλάβω το αίσθημα μεταξύ των “Dalabim” [εβραϊκό ακρωνύμιο για τη “δημοκρατία μόνο για Εβραίους”, που αναφέρεται στο μεγαλύτερο μέρος του μαζικού κινήματος διαμαρτυρίας του περασμένου έτους κατά της δικαστικής αναθεώρησης της ακροδεξιάς κυβέρνησης] ότι το βάρος [της ασφάλειας] θα πρέπει να μοιράζεται εξίσου.
Πρέπει να εργαστούμε για την ενσωμάτωση των υπερορθόδοξων στην ισραηλινή κοινωνία και να εργαστούμε προς την κατεύθυνση της ισότητας – αλλά όχι μέσω της ισότητας στη δολοφονία και την καταπίεση. Αν δεν είχαμε ασφάλεια με 300.000 στρατιώτες, τότε δεν θα έχουμε ασφάλεια ούτε με 360.000.
