Συνέντευξη της Helin Bölek λίγο πριν τον θάνατό της από απεργία πείνας.
Συνέντευξη στην gazeteduvar του μέλους του Grup Yorum, Helin Bölek όταν βρισκόταν στην 186η μέρα απεργίας πείνας. Γιατί ξεκίνησαν την απεργία πείνας, για τις συνθήκες μέσα στη φυλακή, για τα αιτήματά τους, για την κατάσταση της υγείας τους. Η Helin Bölek πέθανε από την απεργία πείνας στις 3 Απριλίου 2020.
«Έχουμε βγει μπροστά με το κεφάλι μας ψηλά»
“Η πάλη των τάξεων έχει δύο δρόμους”, δήλωσε η Bölek, η οποία, εν τω μεταξύ, υπέστη σοβαρά προβλήματα υγείας λόγω απεργίας πείνας. Ο ένας είναι με τουφέκι και ο άλλος είναι του πολιτισμού και της τέχνης”, είπε.
ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ – ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
Είσαι στη φυλακή για περισσότερα από δύο χρόνια. Τι έχεις ζήσει στη φυλακή όλο αυτό το διάστημα;
Αυτό που ζήσαμε στη φυλακή αποτελεί μια συνέχεια αυτού που αντιμετωπίζαμε και έξω από εκείνη. Υπάρχει ένα καλό ρητό που λέει, ότι η φυλακή είτε εκπαιδεύει, είτε διαλύει το άτομο. Εκεί μέσα όλα χρησιμοποιούνται ως μέσο για να μας εξοντώσουν. Πειθαρχικές κυρώσεις, έρευνες, η είσοδος και έξοδος ρούχων, άρθρων, βιβλίων, περιοδικών, συνομιλιών, επιστολών, άλυτα προβλήματα υγείας, αδιέξοδες νομικές υποθέσεις, δικαστήρια εν αναμονή κλπ. Οτιδήποτε μπορείτε να σκεφτείτε. Ακόμα και οι ψεκασμοί για τα ποντίκια ή τα έντομα στο κελί σου προκαλούν δυσφορία.
Κάθε μία από αυτές μεθόδους στοχεύει στην τιμωρία και τη μεταμέλεια για τη δραστηριότητα που αναπτύξατε, όταν ήσασταν έξω. Το λόγο, δηλαδή, για τον οποίο βρεθήκατε στη φυλακή. Από εκεί πέρα, είτε βγαίνεις έξω μετατρέποντας αυτή την εμπειρία σε προσωπική εκπαίδευση και ατσάλωμα, μεγαλώνοντας και αναπτύσσοντάς την, είτε συνθλίβεσαι, συμβιβάζεσαι με πολλά πράγματα και βγαίνεις πολτοποιημένος έξω από την πόρτα της φυλακής. Εκεί μέσα συντελούνται πραγματικά πολλές καταστάσεις… Από σωματικές επιθέσεις έως ψυχολογικές επιθέσεις, αμέτρητες αυθαίρετες πρακτικές, μεταγωγές από τη μια άκρη στην άλλη, απομόνωση, βιώσαμε ακόμα και τη θυματοποίηση, αλλά με το κεφάλι μας πάντα ψηλά και βγήκαμε όρθιοι!
Δεν μπορούσαν να πάρουν αυτό που ήθελαν. Ούτε με τις πιέσεις και τις επιθέσεις έξω από τη φυλακή, ούτε με τις ειδικές πολιτικές μέσα σε αυτή. Με άλλα λόγια, η διαδικασία των φυλακών ήταν στην πραγματικότητα μια διαδικασία, στην οποία οι πολιτικές που δοκίμασαν επάνω μας χρεοκόπησαν και κερδίσαμε.
Εναντιωθήκαμε στις πολιτικές εκφοβισμού, φίμωσης και αποδόμησης της επαναστατικής μας ταυτότητας βάζοντας τα σώματά μας μπροστά στην πείνα και φωνάζοντας με πιο δυνατή φωνή. Εναντιωθήκαμε στους καλλιτέχνες που παίρνουν τη μορφή του οποιουδήποτε δοχείου επιβάλλεται σαν μία παραμορφωμένη ουσία. Βγήκαμε μπροστά δείχνοντας την αποφασιστικότητα του να πληρώσουμε το τίμημα της επαναστατικής τέχνης, όποτε χρειαστεί χωρίς κανένα συμβιβασμό. Αυτή είναι η νίκη μας.
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΦΩΝΑ ΜΑΣ
Στο δικαστήριο σας απευθυνόμενη στον πρόεδρο σχετικά με την απεργία πείνας είπατε: «γνωρίζετε καλά τους λόγους για τους οποίους οδηγηθήκαμε σε απεργία πείνας» Ποιοι είναι οι λόγοι αυτοί;
Αυτό που ζήσαμε στη φυλακή δε διαχωρίζεται από τις αίθουσες των δικαστηρίων. Κάθε φορά που αποφασιζόταν η συνέχιση της κράτησής μας, μιλούσαμε για το τί πραγματικά περνάμε μέσα στη φυλακή. Κάθε φορά καταδεικνύαμε ποιοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι. Ακόμα, μη ξεχνάμε πως η δίκη μας από την αρχή μέχρι και σήμερα είναι μία άδικη δίκη. Για το λόγο αυτό και ένα από τα αιτήματά μας είναι να αποσυρθούν οι υποθέσεις συνωμοσίας. Δεκάδες άνθρωποι που δικάζονται μαζί μας ή εμπλέκονται σε αυτές τις έρευνες, έχουν υποφέρει πολύ από όλες αυτές τις υποθέσεις συνωμοσίας (σκευωρίες, στημένες υποθέσεις). Μυστικοί-κρυφοί μάρτυρες, αναφορές σε ψηφιακά υλικά με ελλιπή, ή χωρίς συγκεκριμένη αξιολόγηση, με τη μοναδική συγκεκριμένη κατηγορία σε αυτή την υπόθεση να είναι οι δραστηριότητα των ανθρώπων στο Πολιτιστικό Κέντρο Ιντίλ και το ότι είναι μέλη του Grup Yorum.
Στην πραγματικότητα αυτοί είναι και οι λόγοι που οδηγηθήκαμε σε δίκη, όλα τα υπόλοιπα είναι προσχήματα. Το να υπηρετείς, δηλαδή, την τέχνη του λαού, το να έχεις μία αριστερή, επαναστατική, σοσιαλιστική κοσμοθεωρία και το να δημιουργείς και να προάγεις πολιτισμό πάνω στις βάσεις αυτές.
Πολλές ήταν οι φορές που μιλήσαμε στα δικαστήρια για το ποιοι είμαστε, τί κάνουμε και γιατί. Σε μία δίκη που διαρκεί περισσότερο από ενάμιση χρόνο, το δικαστήριο δεν έχει καμία ευθύνη που μένουμε προφυλακισμένοι για τόσο καιρό, χωρίς κάτι συγκεκριμένο στα χέρια τους που να μπορούσε να στοιχειοθετεί κάποιο έγκλημα; Όλοι εκείνοι είναι προσωπικά εμπλεκόμενοι και υπεύθυνοι για την παράνομη κράτηση και τη μεγάλη αδικία εναντίων μας.
Με άλλα λόγια πήραμε την απόφαση αυτή, μπροστά στις πιέσεις και τις απαγορεύσεις έξω από τη φυλακή, αυτά που βιώσαμε κατά την αιχμαλωσία μας και τη συνέχισή της και κατά τη διαδικασία των δικαστηρίων. Μπροστά στις συνολικές επιθέσεις του κράτους.
Για να δείξουμε πως δε θα σταματήσουμε, πως δε θα μας σταματήσουν, πως θα αντισταθούμε με ό,τι έχουμε… τα όργανά μας και το μικρόφωνό μας σήμερα είναι τα σώματά μας. Η «Μελωδία της Πείνας» που ακούτε θα είναι το λαϊκό τραγούδι της νίκης αυτής.
ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
Γιατί η απεργία πείνας, έχετε σκεφτεί κάποια άλλη μορφή δράσης;
Ένα από τα πράγματα που ακούγεται πιο συχνά κατά την έναρξη μιας απεργίας πείνας είναι: «δεν υπάρχει άλλος τρόπος; Γιατί πας σε απεργία πείνας; Δε λυπάσαι τον εαυτό σου; Δε μας χρειάζονται νεκρούς, αλλά ζωντανούς και υγιείς.» Κάθε φορά, λοιπόν, εξηγούμε την τελευταία πενταετία που ζήσαμε και τα αιτήματά μας.
Όταν απαγορεύτηκαν οι συναυλίες μας, δοκιμάσαμε διάφορες μεθόδους για να παρακάμψουμε τις απαγορεύσεις. Υπάρχουν μουσικές ομάδες στην ιστορία που να έχουν τέτοια πρακτική; Για παράδειγμα, την ώρα της εντολής κράτησης, καθίσαμε μπροστά στα δικαστήρια περιμένοντας την απόφαση, ενώ οι δικηγόροι μας υπέβαλαν αίτηση για έφεση. Απαγορεύτηκε και αυτή η διαμαρτυρία. Τότε δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνουμε και έτσι δημιουργήσαμε εναλλακτικές λύσεις. Οργανώσαμε συναυλίες στις μεγάλες πλατείες ενάντια στην απαγόρευση των συναυλιών μας στα στάδια. Σε κάθε αίθουσα, κάθε φεστιβάλ, ακόμη και στους δρόμους εν κινήσει, τραγουδούσαμε κάτω από επίμονες βόμβες αερίου από εκείνους που δεν μπορούσαν να ανεχθούν την ηχώ της φωνής μας. Σκηνές των συναυλιών μας έγιναν οι καρότσες των φορτηγών και οι ταράτσες των παραγκουπόλεων. Στην πραγματικότητα, αρκετοί από τους ακροατές μας σκέφτονται τι έκπληξη ετοιμάζουν για την επόμενη φορά; Σίγουρα θα κρατήσουν όλες τις στέγες και θα κρέμονται από έξω σε περίπτωση που κατεβούμε από κανένα ελικόπτερο με σχοινί… γιατί όχι;
Εκείνος που πιστεύει στην ορθότητα αυτού που κάνει, δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να αντέξει και τίποτα που δεν μπορεί να κάνει, ώστε να ολοκληρωθεί η εκτέλεση αυτού πιστεύει. Ακριβώς όπως και τώρα. Καθώς στενεύουνε τον κύκλο τριγύρω μας, εμείς φωνάζουμε από την κορυφαία κουρτίνα σε εκείνους που πιστεύουν, πως μπορούν να κόψουν τις φωνές μας. Πάντα το λέμε αυτό με τα τραγούδια μας, όπου υπάρχει σκληρότητα, αντισταθείτε, μην υποταχθείτε, μην παραδοθείτε!
Και τι έπρεπε να κάνουμε; Φυσικά, μια απεργία πείνας δεν είναι ο πρώτος τρόπος. Δοκιμάζεις δεκάδες τρόπους και μεθόδους, αλλά το σημείο και οι συνθήκες, στις οποίες φτάνεις, σου επιτρέπουν να γυρίσεις και να ζητήσεις λογαριασμό για όλα αυτά που βιώνεις. Να βάλεις τον εαυτό σου μπροστά με όλη σου τη θέληση και την παρουσία. Η απεργία πείνας είναι ένας τρόπος να αρνηθείς να ζήσεις με τον τρόπο, με τον οποίο εξαναγκάζεσαι. Εκείνοι που λένε, πως οι απεργίες πείνας είναι καταστροφικές δεν μιλούν για τις ζημιές που προκάλεσαν οι δεκάδες κρατήσεις, βασανιστήρια, τα αέρια, τα κλομπ και οι αιχμαλωσίες που έχουμε βιώσει.
Συντελείται μία επίθεση ευρείας κλίμακας και πριν από το Grup Yorum στο χώρο της τέχνης, στην αντίληψη της τέχνης για τον λαό, στον ίδιο τον λαό, στους δημοκράτες επαναστάτες, στους αντιφρονούντες στο καθεστώς. Εμείς από την πλευράς μας πρέπει να αναδείξουμε την ανομία. Για αυτό κάνουμε απεργία πείνας, γιατί ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει.
Ήμασταν φυλακισμένοι μέχρι χθες, αλλά το να είσαι φυλακισμένος δεν έχει να κάνει με το να είσαι αιχμάλωτος. Ήμασταν φυλακισμένοι, αλλά Ελεύθεροι Κρατούμενοι1…
ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ
Είστε στην 186η ημέρα της απεργίας πείνας σας. Πώς αισθάνεστε, πώς είναι η υγεία σας;
Όταν ένας άνθρωπος αντιστέκεται παίρνει, πράγματι, μεγάλη δύναμη. Ως εκ τούτου, αισθάνομαι αρκετά καλά. Φυσικά, έχουν δημιουργηθεί διάφορα προβλήματα υγείας, όπως πόνος στις αρθρώσεις, βλάβες στα νεύρα, πυρετός που να μην μπορείς να κοιμηθείς τη νύχτα, πληγές στο στόμα, κόπωση, δύσπνοια, μούδιασμα στα χέρια και τα πόδια, ναυτία και πόνοι. Όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας μεγάλα και μικρά, αλλά η ένταση που τα βιώνει ο καθένας μας είναι διαφορετική.
Γνωρίζαμε, πως θα βιώναμε αυτά και περισσότερα. Γνωρίζουμε και μετά από αυτό τι θα βιώσουμε. Μόνο που η πρόληψη των περισσότερων βλαβών εξαρτάται από το βαθμό που οικειοποιούμαστε την αντίσταση. Υπάρχει μία τιμή σε αυτόν τον αγώνα και αυτή είσαι εσύ. Εκείνο που καθορίζει το μέγεθος της τιμής είναι οι φωνές που προσθέτουν δύναμη στη δύναμή μας και μεταφέρουν τη φωνή μας ολόγυρα.
ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
Λέτε: «Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το αίτημά μας». Ποιο είναι το αίτημα που θα πρέπει να ικανοποιηθεί, ώστε να τερματίσετε τον αγώνα σας;
Το κύριο αίτημα με το οποίο ξεκίνησε η αντίσταση μας ήταν η παύση των απαγορεύσεων κατά της τέχνης και των καλλιτεχνών του Grup Yorum Οι λόγοι που συνοδεύουν αυτό το αίτημα συνδέονται άμεσα. Στόχος μας είναι να απελευθερώσουμε τα τραγούδια του λαού. Γνωρίζουμε, βέβαια, πως οι πιέσεις εναντίον μας δεν θα σταματήσουν, καθώς ζούμε σε μία χώρα που κυβερνάται από τον φασισμό. Και όταν ο φασισμός βρίσκεται σε κρίση, αισθάνεται ανίσχυρος και αδυνατεί να κυβερνήσει είναι η στιγμή που πρέπει να χτυπήσουμε και να μην κάνουμε βήμα πίσω.
Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ποιος είναι ο τόπος της αντίστασής σας στην τέχνη; Είναι δυνατόν να αλλάξει η κατάσταση στην τέχνη;
Ο στόχος των επιθέσεων είναι ήδη η τέχνη μας, η αντίληψή μας για την τέχνη. Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τη σημασία του τομέα του πολιτισμού και της τέχνης. Ο ταξικός πόλεμος είναι διττός. Αν ο ένας είναι με το τουφέκι, το άλλο πόδι, το οποίο έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία σήμερα, περπατά στον τομέα του πολιτισμού και της τέχνης. Από τότε που ο ιμπεριαλισμός το ανακάλυψε αυτό, ένας άγριος πόλεμος αρχίνησε να διεξάγεται σε αυτόν τον τομέα. Περιοδικά πολιτισμού και τέχνης, ταινίες και φεστιβάλ που χρηματοδοτούνται από την ίδια τη CIA. Ένας ευρύς ιδεολογικός πόλεμος διεξάγεται σε αυτόν τον τομέα. Έτσι, είναι δυνατό να αλλάξουμε τα πράγματα με την τέχνη, γιατί η ίδια η τέχνη έχει τόση δύναμη.
Γιατί απαγορεύονται οι συναυλίες μας σήμερα;
Αυτοί δεν αντέχουν να ακούσουν ένα μόνο άτομο, ένα παιδί ή μία θεία, πόσο μάλλον δεκάδες χιλιάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες σε μια μεγάλη πλατεία. Εκτός από αυτό το προφανές, δημιουργείτε, ξέρετε και μια ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια της συναυλίας, στην οποία οι άνθρωποι μοιράζονται, παίρνουν δύναμη ο ένας από τον άλλο. Σκεφτείτε τον αντίκτυπο που είχαν οι συναυλίες μας. Εάν έχουν αρχίσει να τίθενται και να αμφισβητούνται τόσα πράγματα και κάθε φορά ο κόσμος να αυξάνεται και να συναντιέται σε διάφορα μέρη. Ο τρόπος, λοιπό, ήταν να κλείσουν αυτά τα μέρη, να απαγορεύσουν το επόμενο βήμα και να εξαλειφθεί κάθε πιθανότητα να ξανασυναντηθούν έτσι οι άνθρωποι.
Προκειμένου να εξαλειφθεί αυτή η πιθανότητα, φτάσαμε στο σημείο όσοι συμμετείχαν στη σκηνή να βρίσκονται στην κορυφή της «λίστας τρομοκρατών» επικηρυγμένοι με χρηματικό έπαθλο και η ζωή τους απειλείται κάθε τόσο που πληθαίνουν οι φωνές που τους ζητούν «νεκρούς ή ζωντανούς».
Σήμερα οι συναυλίες μας απαγορεύονται σε πολλά μέρη του κόσμου, όχι μόνο από την κυβέρνηση του ΑΚΡ. Με άλλα λόγια, η ύπαρξή μας αποτελεί απειλή για τον ιμπεριαλισμό. Διότι ενώ αντιπροσωπεύουν μια χούφτα εκμεταλλευτών, , είμαστε οι άνθρωποι που υπηρετούν την τέχνη για τους λαούς, την αιματοβαμμένη πλευρά των λαών και εκείνους που βρίσκονται στις τάξεις των ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στους εκμεταλλευτές.
ΠΕΙΝΟΥΣΑΜΕ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ
Πολλές φορές, τόσο στη Βουλή όσο και στο δρόμο γίνονται δηλώσεις για την απεργία πείνας του Grup Yorum Πιστεύεται πως έχει δοθεί αρκετή φωνή στην αντίστασή σας;
Με το πέρας των 100 ημερών απεργίας πείνας, η αντίστασή μας απόκτησε άλλη δυναμική. Πριν, τα περισσότερα μέρη, άνθρωποι, ιδρύματα, οργανώσεις και εφημερίδες που διέδιδαν τα νέα μας ήταν αρκετά ήσυχα. Μάθαμε από τις οικογένειες και τους φίλους μας στα επισκεπτήρια, πως υπήρχαν εκείνοι που αρνήθηκαν να ακούσουν επίμονα από την πρώτη πρόταση και υπήρξαν και εκείνοι που μας υποστήριξαν από την πρώτη τη στιγμή. Θέλω να τους ευχαριστήσω από εδώ.
Σχεδόν όλοι μας πλησιάζουμε την 200η ημέρα απεργίας πείνας. Δεν είναι πολύς καιρός; Πεινούσαμε όλες αυτές τις μέρες. Φυσικά, το γεγονός ότι αρχίζει να κινείται τις επόμενες ημέρες έχει ως αποτέλεσμα το υπάρχον πολιτικό περιβάλλον. Το γνωρίζουμε αυτό, μπορεί να είμαστε μια σταγόνα νερού, αλλά ας μην ξεχνάμε πώς μια σταγόνα νερού σχηματίζει μεγάλους δακτυλίους που εξαπλώνονται σε νερό. Μετά από αυτό το διάστημα, πρέπει να υπάρχουν περισσότερα, Γιατί ο τρόπος με τον οποίο τελειώνει αυτή η αντίσταση εξαρτάται λίγο από αυτό. Αλλά πρώτα απ ‘ όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αντίστασή μας είναι ενάντια στις αδικίες, την ανομία, κάθε καταπίεση και απαγορεύσεις ενόψει των ομαδικών αιτημάτων για σχόλια. Η αντίθεσή σας σε μια αδικία που γίνεται στον εαυτό σας απαιτεί την καταπολέμηση όλων των αδικιών που δημιουργούνται με αυτό. Επειδή η πηγή του είναι η ίδια, τροφοδοτείται από τον ίδιο τόπο. Για το λόγο αυτό, περιμένουμε και ζητάμε από όλους να κάνουν κάτι, και περισσότερο από εκείνους που το έχουν κάνει.
ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ
Πολλοί καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο έχουν πάρει θέση. Πλέον, το Grup Yorum αγγίζει ένα ευρύ κοινό. Πιστεύετε πως η αντίστασή σας έχει φτάσει σε τόσο μεγάλο ακροατήριο όσο θα θέλατε; Ποιες είναι οι απαιτήσεις σας από τους ακροατές σας;
Αυτό που κάνουμε, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, αυτό που θέλουμε, αυτό που απαιτούμε, είναι να καταφέρουμε να μεταφέρουμε την αντίσταση παντού, γιατί οι λόγοι της αντίστασης παραμένουν υπαρκτοί. Έχουν αυξηθεί οι πιέσεις και απέναντι στους υποστηρικτές μας, τους φίλους μας, τους αγαπημένους μας, το κοινό μας. Τους παρενοχλούν συνεχώς, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα με μεθόδους που δοκιμάστηκαν και στο παρελθόν. Μόνο που τώρα πια είμαστε ένα βήμα μπροστά. Έχουμε βάλει το σώμα μας μπροστά! Τί άλλο;
Δεν αρκεί να ακούμε μόνο τα τραγούδια του λαού, αλλά καλούμε τον κόσμο να ζωντανέψει τα τραγούδια αυτά, να αντισταθεί για τα τραγούδια αυτά, να μεγαλώσουν και να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο.
Μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε σε εμάς και στο Grup Yorum. Αλλά όλοι το κάνουμε μέσα από την ψυχή μας. Για λογαριασμό όλης της φτώχειας, της πείνας, της ανεργίας που γυρνάει πόρτα- πόρτα για χρόνια και δε βρίσκει θεραπεία. Για τα παιδιά που είναι αναλφάβητα, για εκείνους που πάσχουν από ανίατες ασθένειες, για εκείνους που συνθλίβονται κάτω από τα χρέη, την απόγνωση, τη λεηλασία της γης και όλων των όμορφων πραγμάτων. Για εκείνους που χάσαμε και που έχουν σκοτωθεί. Για όλα αυτά μιλάνε τα τραγούδια μας, για όλα αυτά μιλάμε στη σκηνή. Και είναι η φωνή των λαών που προσπαθούν να φιμώσουν. Αυτή είναι η αλήθεια.
ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΧΟ ΕΝΤΟΝΑ, ΣΑ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΧΟΡΩΔΙΑ,
ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ
1 Ελεύθεροι Κρατούμενοι: ονομάζονται οι κρατούμενοι που δεν οπισθοχωρούν ποτέ ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες αιχμαλωσίας. Εκείνοι που κρατούν το καθημερινό πρόγραμμα με διάβασμα, γράψιμο, γράμματα, τραγούδια και ποιήματα, με καθημερινή αντίσταση. Το όνομα προήλθε από τις μεγάλες αντιστάσεις των απεργιών πείνας μέχρι θανάτου στις δεκαετίες του 80΄και 90΄.
