Πέθανε ο αγωνιστής Μάκης Λεσπέρογλου

Πέθανε ο αγωνιστής Μάκης Λεσπέρογλου

Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, Τετάρτη 3 Ιουλίου ο αγωνιστής και “συνήθης ύποπτος” επί δύο δεκαετίες Αβραάμ (Μάκης) Λεσπέρογλου. Ο Λεσπέρογλου έκανε διακοπές στο Γύθειο όταν υπέστη το πρωί καρδιακή προσβολή και μεταφέρθηκε στο Κ.Υ. Γυθείου. Από εκεί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Σπάρτης όπου όπως καταγγέλλει ο δικηγόρος Γ. Ραχιώτης υπηρετεί μόνο ένας καρδιολόγος. Μετά από ώρες αναζήτησης νοσοκομείου αποφάσισαν να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο Τρίπολης χωρίς να έχει σταθεροποιηθεί η κατάστασή του και τελικά ξεψύχησε μέσα στο ασθενοφόρο. Ένας άνθρωπος που κυνηγήθηκε όσο λίγοι από το ελληνικό κράτος της Μεταπολίτευσης πέθανε από τις εγκληματικές κρατικές πολιτικές διάλυσης της δημόσιας υγείας.

Στη μνήμη του αγνού και ακλόνητου αγωνιστή Λεσπέρογλου αναδημοσιεύουμε ένα σύντομο ιστορικό της υπόθεσής του από το Athens Indymedia:

Γεννημένος το 1955, ο Αβραάμ Λεσπέρογλου ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δραστηριότητα στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της χούντας. Με τη μεταπολίτευση περνάει στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης όπου, παράλληλα, αναπτύσσει και έντονη σχέση με Παλαιστίνιους αγωνιστές η οποία με την πάροδο του χρόνου παίρνει τη μορφή πολιτικής υποστήριξης και αλληλεγγύης στον αγώνα των Παλαιστινίων. Από το 1979 επιστρέφει στην Αθήνα και εργάζεται, ενώ συνεχίζει να συμμετέχει δραστήρια στους κοινωνικούς αγώνες εκείνης της περιόδου.

Στις 24/10/1982 γίνεται απόπειρα διάρρηξης ενός εργαστηρίου οδοντοτεχνικής στα Εξάρχεια, κατά την οποία τραυματίζεται ο αστυνομικός Ψαρουδάκης. Συλλαμβάνονται δύο άτομα από το φιλικό περιβάλλον του Αβραάμ Λεσπέρογλου: ένας Παλαιστίνιος και ένας Έλληνας. Τις επόμενες ημέρες από το συμβάν το όνομα του Λεσπέρογλου εμφανίζεται στις εφημερίδες και καταζητείται από τις διωκτικές αρχές. Ο Λεσπέρογλου δεν παρουσιάζεται, φοβούμενος ότι αν διευκρινίσει ότι το τρίτο άτομο, το οποίο πυροβόλησε τον αστυφύλακα, δεν είναι ο ίδιος αλλά ένας Παλαιστίνιος, θα θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια και ελευθερία αρκετών Παλαιστινιών στην Ελλάδα.

“Όταν έμαθα ότι η αστυνομία με καταζητούσε για τον τραυματισμό του αστυνομικού Ψαρουδάκη παρέλυσα” είχε πει στις 3/5/2000 ο ίδιος, σε συνέντευξη του στην Ελευθεροτυπία. “Δεν ήξερα τι συνέβη και έπρεπε να διευκρινίσω τι ακριβώς είχε γίνει. Το ότι δεν ήταν πράξεις που με έβρισκαν σύμφωνο δεν έκανε τα πράγματα τόσο απλά όσο φαίνονται. Η πεποίθηση μου, όμως, ότι αν έλεγα στις διωκτικές αρχές τι συνέβη θα εμπλέκονταν και άλλοι Παλαιστίνιοι και από την άλλη εκτιμώντας τη μακρόχρονη σχέση μου και παίρνοντας υπόψη τις συμφωνίες μαζί τους και όχι τη διαφωνία μου για αυτά τα γεγονότα, με υποχρέωσαν να σιωπήσω αντί να παρουσιαστώ και να ξεκαθαρίσω τη θέση μου.”

Αντί να καρφώσει, λοιπόν, ο Λεσπέρογλου καταφεύγει στην φυγοδικία.

Τον Απρίλιο-Μάιο του 1985 συμβαίνουν μια σειρα γεγονότα τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για πολλά χρόνια ακόμα από τις αρχές ως κατηγορητήριο για πολλούς “συνήθεις υπόπτους”. Στις 1 Απριλίου εκτελείται ο εισαγγελέας Θεοφανόπουλος. Στις 6 Μαϊου πραγματοποιείται αιματηρή ληστεία σε Σούπερμάρκετ “Σκλαβενίτη” και στις 15 του ίδιου μήνα γίνεται η περίφημη συμπλοκή στην περιοχή Γκύζη, με το θάνατο τριών αστυνομικών και του Χρήστου Τσουτσουβή. Η Ασφάλεια προσπαθεί να εμπλέξει τον Λεσπέρογλου και τον Γ.Μπαλάφα με τα περιστατικά αυτά, εγκαινιάζοντας τις προσπάθειες να τους παρουσιάσει σαν μέλη ένοπλης ομάδας. Και στις 22 Μαϊου κατηγορεί επίσημα τους Λεσπέρογλου-Μπαλάφα ως συμμετέχοντες στην συμπλοκή.

Στις 1/11/1985 ασκείται δίωξη στον Λεσπέρογλου και για τις τρεις υποθέσεις, Θεοφανόπουλου, Σκλαβενίτη, Γκύζη. Ο Λεσπέρογλου συνηδειτοποιεί ότι “μετά τις απίστευτες κατηγορίες που μου αποδόθηκαν το ’85 δεν είχα περιθώρια επιστροφής. Έτσι επέλεξα το δρόμο της αυτοεξορίας”. Φεύγει από την Ελλάδα και έκτοτε περιπλανάται στο εξωτερικό όπου με “επίμονες και πολλές προσπάθειες κατάφερα να δημιουργήσω μια πιο μόνιμη διαμονή, σταθερότερη εργασία και κοινωνικό περιβάλλον..”.

Τον Δεκέμβρη του 1999 η κατάσταση της υγείας της μητέρας του, που ζούσε στην Αθήνα, επιδεινώνεται. Ο Λεσπέρογλου επιχειρεί να έρθει στην Αθήνα για να είναι δίπλα της, χρησιμοποιώντας πλαστό διαβατήριο. Στις 23/12/1999 συλλαμβάνεται αμέσως καθώς φθάνει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης 3,5 χρόνων χωρίς αναστολή για παράνομη είσοδο στη χώρα και οδηγείται στον Κορυδαλλό. Εντωμεταξύ προχωράει η δικαστική διαδικασία για την παραπομπή του σε δίκη για τα αδικήματα για τα οποία φυγοδικούσε από την δεκαετία του ’80. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, στις 24/5/2000 καταδικάζεται από το Στρατοδικείο του Ρουφ για ανυποταξία σε ποινή φυλάκισης άλλων 3,5 χρόνων χωρίς αναστολή.

Η αλληλεγγύη στον Λεσπέρογλου ξεκινάει από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του. Συγκρότειται από διάφορους πολιτικούς χώρους και άτομα, η Επιτροπή Αλληλεγγύης στον Αβραάμ Λεσπέρογλου, η οποία παρεμβαίνει από τότε με κείμενα και πολιτική δράση για την αποφυλάκιση και αθώωσή του. Το γεγονός ότι ο Γ.Μπαλάφας είχε αθωωθεί για πολλές από τις κατηγορίες για τις οποίες θα δικαζόταν ο Λεσπέρογλου, ήταν ένα ακόμα στοιχείο που αποδείκνυε ότι οι αστυνομικές-δικαστικές αρχές έστηναν άλλη μια σκευωρία προς ικανοποίηση των “αντιτρομοκρατικών” επιδιώξεών τους, υπό την πίεση πάντα και των ΗΠΑ.

Στις 25/10/2001 o Λεσπέρογλου καταδικάζεται από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών σε 17ετή κάθειρξη, για την απόπειρα δολοφονίας του αστυνομικού Ψαρουδάκη, χωρίς να του αναγνωριστέι ούτε ένα ελαφρυντικό. Το κίνημα αλληλεγγύης φαίνεται να έχει υποστεί ήττα και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τρίβουν τα χέρια τους, αφού έχουν επιτέλους να παρουσίασουν μια καταδίκη “τρομοκράτη”. Η σκευωρία, όμως, δεν θα αργήσει να καταρρεύσει…

Τον Μάρτιο του 2001 πραγματοποείται η δίκη σε δεύτερο βαθμό, στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών. Η απόφαση του Εφετείου, στις 27/3/2001, είναι καταπέλτης για το κράτος: ο Λεσπέρογλου κρίνεται αθώος, με ψήφους 4-3 (και οι τέσσερεις ένορκοι τον έκριναν αθώο). Ακολουθούν μια σειρά απαλλακτικών ή ευνοϊκών αποφάσεων: στις 20/06/2001 το Τριμελές Εφετείο Αθηνών μειώνει την αρχική ποινή που του είχε επιβληθεί για παράνομη είσοδο στη χώρα σε 7 μήνες με τριετή αναστολή. Στις 25/10/2001 αθωώνεται πανηγυρικά για τις υποθέσεις Θεοφανόπουλου, Σκλαβενίτη, Γκύζη, τις ίδιες κατηγορίες για τις οποίες είχε αθωωθεί και ο Γ.Μπαλάφας, με ψήφους 5-2. Και στις 6/11/2001 o Αβραάμ Λεσπέρογλου αφήνεται επιτέλους ελεύθερος, καθώς γίνεται δεκτή από το Στρατοδικείο η αίτηση αναστολή εκτέλεσης της ποινής 3,5 χρόνων που του είχε επιβληθεί για ανυποταξία, αφου είχε εκτελέσει τα 3/5 της ποινής του.

Οι κρατικοί μηχανισμοί, όμως, δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία λέξη τους. Από τις 7/6/2001 κιόλας, μόλις δύο μήνες μετά την αθώωση του στο Εφετείο, ο τέως εισαγγελέας Παν. Δημόπουλος, ασκεί αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης του Εφετείου, με το σκεπτικό ότι δεν ήταν πλήρως αιτιολογημένη! Αντιστρέφοντας τους όρους αθώου-ένοχου, το κράτος επιχειρεί να ξαναδικάσει τον Λεσπέρογλου λόγω αμφιβολιών..

Ένα χρόνο αργότερα, στις 17 του περασμένου Ιούνη, το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου κάνει δεκτή την αίτηση αναίρεσης της αθώωσης του Λεσπέρογλου. Η αρχική απόφαση της 17ετούς κάθειρξης αναβιώνει και ο Λεσπέρογλου βρίσκεται πάλι προ των θυρών του Κορυδαλλού. Η επανάληψη της δίκης του ορίζεται για τις 9 Σεπτέμβρη, αλλά δεν συλλαμβάνεται αμέσως. Αφού πρώτα μεσολαβεί η υπόθεση “17Ν” και εν μέσω του κλίματος τρομοϋστερίας που επικρατεί, οι αρχές συλλαμβάνουν και οδηγούν τον Λεσπέρογλου στις φυλακές Κορυδαλλού στις 4 Αυγούστου. Ψίλα γράμματα για τα κανάλια, όταν όλη η Ελλάδα ασχολείται με τον “Λάμπρο”, τον Κουφοντίνα και τα άλλα τα παιδιά.. Στις 2 Σεπτέμβρη απορρίπτεται και η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης φυλάκισης του από το Εφετείο…

Την επόμενη Δευτέρα 9 Σεπτέμβρη, στις 9.00 πμ., στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών (Αλεξάνδρας και Λουκάρεως, δίπλα στον Άρειο Πάγο) ξεκινάει η δίκη του Αβραάμ Λεσπέρογλου για την απόπειρα δολοφονίας του αστυνομικού Ψαρουδάκη. Μια κατηγορία που έχει εξαπολυθεί εναντίον του πριν από 20 χρόνια και για την οποία έχει ήδη αθωωθεί από την Ελληνική “Δικαιοσύνη”. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, ισχυροποιημένοι μετά την “τεράστια επιτυχία” της εξάρθρωσης της 17Ν, αλλά και εκμεταλλευόμενοι το κλίμα τρομοϋστερίας που έχει επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία, θέλουν να πάρουν εκδίκηση για την ήττα που υπέστησαν με την απελευθέρωση του Λεσπέρογλου. Η αλληλεγγύη μας δεν είναι μόνο θέμα συμπαράστασης σε ένα αθώο άνθρωπο, είναι πράξη αντίστασης στην αυξανόμενη κρατική καταστολή, στην “αντιτρομοκρατική” επίθεση της Εξουσίας στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, από το Γκουαντάναμο μέχρι την χώρα των Βάσκων και τις βόμβες που είναι έτοιμες να πέσουν στο Ιράκ.. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στον Αβραάμ Λεσπέρογλου καλεί σε συγκέντρωση έξω από το Εφετείο, την ίδια ώρα που αρχίζει η δίκη.

Να μην τον αφήσουμε μόνο του στα χέρια τους!

Αναδημοσιεύουμε επίσης μπροσούρα για την υπόθεσή του που είχε εκδοθεί από την Επιτροπή Αλληλεγγύης:

Και ένα δελτίο ειδήσεων με ρεπορτάζ από τη δίκη του Λεσπέρογλου:

Αντίο σύντροφε. Η αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε γύρω από το πρόσωπό σου αλλά και η συνεπής στάση σου κράτησε ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας ενάντια στις βρώμικες κρατικές μεθοδεύσεις.